شرح دعای روز ششم ماه مبارک رمضان
دعای روز ششم ماه مبارک رمضان
اَللّهُمَّ لا تَخْذُلنی فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعصِيَتِكَ وَ لاتَضرِبني بِسِياطِ نَقِمَتِكَ، وَ زَحْزِحني فيهِ مِن موُجِبات سَخَطِكَ بِمَنِّکَ وَ اَياديكَ يا مُنتَهى رَغْبَة الرّاغِبينَ.
خدايا! مرا در اين روز به واسطه ارتکاب عصيانت خوار مساز وبه تازيانه قهرت مرا مزن و از موجبات خشم و غضبت دور گردان، به حق احسان ونعمتهای بیشمارت، ای منتهای اشتياق مشتاقان.
شرح دعای روز ششم
خدايا مرا ياری فرما كه دست از گناه و عصيان بردارم كه در اين صورت از كيفر و خشم تو به دور خواهم بود.
در اين دعا از خدا میخواهيم كه ما را از معصيت دور كند و عواملی كه ما را به سمت گناه میكشاند از مقابل ما بردارد تا با اختيار خويش، دست از معصيت كشيده و از عذاب و خشم و كيفر الهی نجات يابيم.
اگرچه انسان مختار است، اما میتواند با دعای خالصانه از خدا بخواهد كه او را به مسير تقوی و دوری از گناه هدايت كند. تلاش برای مبارزه با گناه بسيار مهم است، اما دعا كردن هم آثار زيادی برای ياری ما در راه ترک معصيت و دوری از گناه خواهد داشت.
حضرت سيدالشهداء(ع) در فرازی از دعای عرفه میفرمايند:
«وَ اَسْعِدْني بِتَقْوئكَ وَ لا تُشْقِني بِمَعْصِيَتِكَ؛ خداوندا! مرا با پرهيزكاری خوشبخت نما و مرا به خاطر معصيت بدبخت نكن.»
لذاعلاوه بر تلاش و مبارزه با نفس و جهاد با شيطان، بايد با دعا و تضرع، توفيق ترك گناه را از خداوند مسألت كنيم كه هرچه هست در «ترك گناه» است.
در روايات اسلامی مطالب زيادی در مورد گناه و معصيت بيان شده
امام باقر(ع)فرمود: «برای دل چيزی تباه كنندهتر از گناه نيست؛ زيرا دل مرتكب گناه میشود و بر اثر مداومت بر آن، گناه بر آن چيره میشود و نگونسارش میكند.»(الکافی، ج2، ص 268)
همچنين مولای متقيان حضرت علی(ع) درباره گناه میفرمايد: «هيچ دردی برای دلها، دردآورتر از گناهان نيست.» (همان، ج 2، ص275)
پيامبر گرامی اسلام(ص) نيز در فرمايشی نورانی فرمود: «از مستی گناه بپرهيز، زيرا مستیِ گناه همچون مستی شراب و بلكه شديدتر از آن است.»(بحارالانوار، ج 77، ص102)
اميرالمؤمنين علی(ع) نيز در اين رابطه تشبيه زيبايی دارند، ايشان میفرمايند:
«بدانيد كه گناهان اسبهای چموشی هستند كه گناهكاران بر آنها نشسته و لگامهايشان رها شدهاست، پس سوارانشان را در آتش میافكنند.» (بحارالانوار، ج 78، ص3)
با توجه به آثار هلاکتبار گناهان، موضوع «ترك گناه» به عنوان مهمترين دستور دينی، بحث قابل تأملیاست. میتوان گفت بيشترين و مقدمترين دستوری كه به ما رسيده و بيش از تمام اعمال و اذكار، ما را به كمال نزديك میكند، «ترك محارم الهی» است.
پيامبر اكرم(ص) فرمودند: «هيچ ورعی چون خويشتنداری از گناه نيست.» (ميزان الحکمه، ج 13،ص126)
هنگامیكه رسول خدا(ص) در آخرين جمعه ماه شعبان در فضايل ماه مبارك رمضان، خطبه مهمی ايراد كرده و پاداشهای فراوان الهی به مهمانان اين ماه و اعمال مستحبی فراوان اين روزها و شبها را معرفی فرمودند. در آنجا اميرالمؤمنين علی(ع) بعنوان شاگرد ممتاز اين مكتب تعالی بخش با هوشمندی بی بديل خود سئوال بسيار مهمی را مطرح كردند و از رسول خدا(ص) اين گونه پرسيدند:
«يا رسولالله اَيُّ الاَعمالِ افضَلُ في هذا الشهرِِ المبارك؟؛ ای پيامبر خدا! با فضيلتترين اعمال در اين ماه مبارك كدام است؟»
پيامبر گرامی اسلام(ص) در پاسخ فرمودند: «اَلوَرَعُ عَن مَحارِمِ اللهِ عَزَّ وَ جَلّ؛ دوری از گناهانِ خداوند بزرگ.» (خطبه شعبانيه)
در ادامه دعای روز ششم به كيفر الهی و خشم خداوند اشاره شدهاست كه آن هم بر اثر ارتكاب به معاصی صورت میگيرد.
البته معاصی به سه دسته قابل تقسيماند: اول گناهان اعتقادی، دوم گناهان قلبی و سوم گناهان اعضاء و جوارح.
گناهان اعتقادی مانند شرك به خداوند و يا غلو درباره امامان، گناهان قلبی مانند ريا، تكبر، غرور و حسادت، و گناهان جوارح مثل تهمت، غيبت، زنا و قتل . بايد توجه داشت كه هر گناهی به نوبه خود موجبات خشم و كيفر الهی را فراهم میسازد.
امام كاظم(ع) در اين باره میفرمايند: «در هر شب و روز از جانب خداوند بزرگ، آوازدهندهای ندا میدهد كه:
«ای بندگان خدا، از نافرمانی خدا باز ايستيد؛ باز ايستيد؛ زيرا اگر به خاطر حيوانات چرنده و كودكان شيرخواره و سالخوردگان پشت خميده نبود، چنان عذابی بر سر شما ريخته میشد كه خُرد و خمير میشديد.»(الکافی ، ج 2،ص276)
قرآن كريم درباره كسانی كه با شرك و كفر و يا ايمان ناقص بدون توبه و غرق در گناه، از دنيا میروند، چنين میفرمايد:
«فَكَيْفَ اِذا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ يَضْرِبونَ وُجُوهَهُمْ وَ اَدْبارَهُمْ؛ پس چگونه [تاب میآورند] وقتی كه فرشتگان [عذاب] جانشان را میستانند و بر چهره و پشت آنان تازيانه مینوازند؟» (سوره مبارکه محمد، آيه 27)
آری! در اين دعا از خدا میخواهيم كه با تازيانه كيفرش، ما را جزا ندهد و از خشمش رهايمان سازد. آمين يا رب العالمين.
📚منبع
برگرفته از کتاب تا آسمان، دکتر حسین محمدیفام