ولادت امام حسین(ع)/2
فرشته‌ای که به واسطه سیدالشهدا(ع) بخشیده شد
از ابن عباس روایت است: چون حسین(ع) به دنیا آمد، حق تعالی رضوان را که خازن بهشت است، فرمود که بهشت را بیارای که محمد(ص) را فرزندی در وجود خواهد آمد و مالک دوزخ را فرمود که آتش را فرونشان و در بهشت حوری هست لعبا نام، از جمله حوریان بهشت نیکوتر است و او را هفتاد هزار کنیزک است.
فرمود که پیش فاطمه(س) شو و انیس وی باش و تولّای کار وی کن و جبرئیل را فرمود که با هزار جوق از فرشته به نزدیک محمد(ص) شو و تهنیتش بگو. جبرئیل رو به حضرت رسول(ص) آورد. در وقت فرود آمدن به فرشته‌ای رسید که نام وی صلصائل بود و در روایت دیگر دردائل، که حق تعالی برو خشم گرفته بود و به سبب اندیشه‌ای که به خاطرش در آمده بود، از صف فرشتگان رانده.
آن فرشته، چون جبرئیل را بدید با چندین فوج از ملائکه که تسبیح و تهلیل کنان می‌رفتند، گفت: «چه حادثه است؟ مگر قیامت برخاسته است؟» گفت: «نه! محمد(ص) را فرزندی در وجود خواهد آمد. حق تعالی ما را بفرمود که برویم و وی را تهنیت گوییم از برای کرامتش.»
فرشته گفت: «ای جبرئیل! سلام مرا به محمد(ص) برسان و از وی درخواه تا از برای من شفاعت کند که حق تعالی از من خشنود گردد.» گفت درخواهم و از وی درگذشت و به جزیره‌ای رسید. در آن جزیره فرشته‌ای را دید، نام او فطرس بود، پر و بالش سوخته که پادشاه عالم وی را کاری فرموده و وی در آن کار تأخیری کرده بود، آتش درآمده و پر و بالش سوخت. هفتصد سال در آن جزیره افتاد بود و خدای را عبادت می‌کرد. جبرئیل را گفت: «کجا خواهی شد؟» وی را خبر داد و گفت: «توانی که مرا با خود ببری؟ باشد که رسول خدای مرا شفاعت کند.»
جبرئیل وی را با خود برد و به حضرت رسول(ص) آورد و لعبا با آن کنیزکان پیش فاطمه(س) رفتند و بر وی سلام کردند و وی را انیس می‌بود که وقت سحر، حسین بن علی(ع) در وجود آمد. لعبا وی را در حریری پیچید که از بهشت آورده بود و پیش پیامبر(ص) فرستاد. رسول خدا(ص) وی را بوسیدند و آب دهن خود در دهنش کردند. پس جبرئیل سلام حق تعالی را برسانید و تهنیتش گفت و تعزیتش داد.
رسول خدا(ص) آب در چشم گردانیدند و فرمودند: «از امت من کسی وی را بکشد؟» گفت: «آری، جماعتی از بدبختان.» حضرت محمد(ص) فرمودند: «من از ایشان بیزارم و خدای نیز از ایشان بیزار است.» پس جبرئیل گفت: «یا رسول الله! پیش فاطمه(س) شو و سلام حق تعالی را برسان و سلام من برسان و تهنیتش و تعزیتش نیز بده.»
رسول خدا(ص) به نزدیک حضرت فاطمه(س) شد و سلام حق تعالی را به وی رسانید. چون تعزیت بداد فاطمه و لعبا و کنیزکان همه بگریستند. فاطمه(س) گفتند: «ای پدر! از جبرئیل بپرس که وی را در کودکی شهید خواهند کرد یا در وقتی که بزرگ شود؟»
فرمودند: «وی را شهید نکنند تا وقتی که از صلب او امامی در وجود آید که پدر امامان و معصومان و حجت خدای در زمین باشد.» پس جبرئیل حال فطرس بگفت. رسول(ص) گفت: «ای فطرس! خود را به حسین(ع) بمال.» فطرس خود را در حسین(ع) مالید. حق تعالی بالهایش بداد. دیگر جبرئیل پیغام دردائیل درداد، رسول اکرم(ص) هر دو دست حسین برداشت و گفت:
«خداوندا! اگر این مولود را به نزدیک تو قدری و منزلتی هست، از دردائیل خشنود شو. حق تعالی دعای وی اجابت کرد و مقام وی از صف فرشتگان به وی داد.» جبرئیل گفت: «یا رسول الله! چون حسین(ع) را شهید کنند، آن فرشته فرود آید و خود را در خون وی مالد و بر سر تربت وی باشد و بگرید تا روز قیامت.»
📚منبع
فیض الدموع، محمد ابراهیم نواب تهرانی، ص ۸۱
جشن و تبریک فرشتگان
علامه مجلسی در بحارالانوار می‌آورد که هنگام تولد امام حسین(ع)، آسمان روشن شد و فرشتگان به جشن و تبریک پرداختند. همچنین در این کتاب آمده است که این رویداد در آسمان‌های بالا نیز مورد توجه قرار گرفت و فرشتگان در اطراف خانه حضرت علی(ع) جمع شدند.
📚منبع
بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۴۳، ص ۱۳۹
مستدرک الوسائل، محدث نوری، ج ۳، ص ۱۵۸
سلام پیامبر(ص) به امام حسین(ع)
وقتی امام حسین(ع) متولد شدند، پیامبر اسلام(ص) به نزد حضرت فاطمه(س) رفتند و او را در آغوش گرفتند و فرمودند: «این فرزند عزیز که به تازگی متولد شده، در آینده برای اسلام بسیار مهم خواهد بود.»
📚منبع
مستدرک الوسائل، محدث نوری، ج ۳، ص ۱۵۸
چگونگی تولد امام حسین(ع)
برخی از نقل‌های تاریخی ذکر کرده‌اند که حضرت فاطمه(س) در زمان ولادت امام حسین(ع) بسیار خسته بودند و حضرت جبرئیل برای کمک به ایشان فرود آمد. حضرت جبرئیل به حضرت فاطمه(س) بشارت داد که این فرزند، در آینده در مسیر حق فداکاری عظیمی خواهد کرد و حضرت علی(ع) نیز به عنوان اولین کسی که او را در آغوش گرفت، در کنار حضرت فاطمه(س) بود.
📚 منبع
الکافی، شیخ کلینی، ج ۱ ص ۴۵۸
