پایگاه تخصصی مداحی عالمانه

شرح دعای روز دوم ماه مبارک رمضان

 دعای روز دوم ماه مبارک رمضان

اللّهُمَّ قَرِّبْني فيهِ اِلى مَرْضاتِكَ وَ جَنِّبْني فيهِ مِنْ سَخَطِكَ و نَقِماتِكَ وَ وَفِّقْنِي فِيهِ لِقِرائَةِ آياتِكَ بِرحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمين.

خدايا! مرا در اين روز به خشنوديت نزديک ساز و از خشم وعذاب‌هايت دور ساز و در اين روز مرا به قرائت آيات كتابت موفق گردان به حق رحمتت ای مهربانترين مهربانان.

شرح دعای روز دوم

در قسمت اول دعای روز دوم ماه مبارك رمضان، نزديكی به خشنودی خدا و دوری از خشم او را مسألت می‌كنيم.
هر كس كه به سو‌ی رضايت خداوند حركت كند، مسلماً از خشم او دور می‌شود و هر كه از خشنودی و رضايت خداوند فاصله بگيرد، حتماً به طرف خشم الهی در حركت است؛ زيرا اين دو با هم رابطه متقابل دارند. لذا در دعايی كه پس از يكی از نمازهای مستحبی شب نيمه‌شعبان وارد شده، اين چنين آمده است:

«اَعُوذُ بِعَفْوِكَ مِنْ عِقابِكَ وَ اَعُوذُ بِرِضاكَ مِنْ سَخَطِكَ؛ خدايا! از مجازاتت به بخشش تو، از خشمت به خشنودی تو پناه می‌برم.»(الکافی، ج 3، ص469)

البته جلب رضايت خدا و اجتناب از خشم او با انجام دستورات الهی و ترك معاصی امكان‌پذير است. در واقع اين دعا زمانی به موضع اجابت مقرون می‌شود كه در كنار خواندن چنين دعایی در مرحله عمل هم به گونه‌ای باشيم كه اعمال ما در مسير كسب رضايت خداوند و دوری از خشم او باشد.

نقل است هنگامی‌كه امام صادق(ع) برای اقامه نماز از منزل به سوی مسجد حركت می‌كردند اين دعا را می‌خواندند: “… خَرَجْتُ ابْتِغاءَ رِضوانِكَ واجْتِنابَ سَخَطِكَ؛ خدايا! برای كسب خشنودی تو و دوری از خشمت خارج شدم.» (مستدرک الوسائل، ج 3، ص437) و اين بيان نورانی نشان می‌دهد كه يكی از مصاديق اين دعا، اقامه نماز است.

اينك به بيان مختصر چند نمونه از مصاديق رضا و سخط الهی در کلام حضرات معصومين(ع) می‌پردازيم:
امام باقر(ع) فرمودند: «خشنودی خداوند بلندمرتبه در اطاعت از امام، پس از كسب معرفت اوست.» (الکافی، ج1، ص185)
در حديث ديگری نيز اميرالمومنين علی(ع) فرمودند: «نشانه رضايت خداوند از بنده، رضايت بنده به تمام مقدرات خداوند است؛ چه آن مقدرات خوشايند بنده باشند و چه ناخوشايند.» (غرر الحکم، ص104)

حضرت امام حسين(ع) هم درباره رضايت خدا فرمودند: «رضايت خداوند بلندمرتبه در رضايت ما اهل‌بيت است.»(بحارالانوار، ج 44، ص367)
از پيامبر اكرم(ص) نيز نقل شده که فرمودند: «هر كه شب را صبح كند در حالی‌كه در قلبش خيانت و نيرنگی نسبت به برادر مسلمانش داشته‌باشد، آن شب را در خشم خداوند صبح كرده‌است.» (من لايحضره الفقيه، ج4، ص15)

روايتی ديگر از حضرت امير(ع) نقل شده که فرمودند: «بنده‌ای كه بغض ما را در دل داشته‌باشد، خداوند بر او خشم می‌نمايد.»(بحار الانوار، ج 27، ص179)
کلام نورانی پيامبر اسلام(ص) نيز به ذکر مصاديق رضايت و خشم الهی اشاره‌ دارد آن‌جا که فرمودند: «رضايت خدا در رضايت پدر و مادر و خشم خداوند در خشم آنهاست.»(مستدرک الوسائل، ج 14، ص286)

در بخش ديگر دعای روز دوم ماه مبارک رمضان از خداوند می‌خواهيم توفيق تلاوت آيات قرآن را نصيب ما گرداند.
در قرآن كريم و روايات مأثوره و سيره اهل‌بيت پيامبر(ص) مطالب فراوانی درباره آثار، فوايد و ثواب تلاوت قرآن و آداب آن ذكر شده‌است كه به نمونه‌هایی از آنها که بيشتر به آداب تلاوت اشاره دارند می‌پردازيم:

🔶آداب تلاوت قرآن از زبان قرآن

قرآن کريم می‌فرمايد: «فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ ؛ هر چه می‌توانيد قرآن تلاوت كنيد.» (سوره مبارکه مزمل، آيه 20 )
«وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا؛ قرآن را آرام و شمرده و با دقت و تأمل بخوان.» (سوره مبارکه مزمل، آيه 4)
«فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ؛ هر گاه قرآن تلاوت كردی، از شيطان رانده شده به خداوند پناه ببر.» (سوره مبارکه نحل، آيه 98)

🔶آداب تلاوت قرآن در روايات

رسول خدا(ص) فرمودند: «هيچ چيز بر شيطان دشوارتر از تلاوت قرآن از روی آن نيست.»(ثواب‌الاعمال، ص 68)
امام صادق(ص) در روايتی فرمودند: «هر كس قرآن را بخواند، بی‌نياز می‌شود و پس از آن، ديگر نيازی پيدا نمی‌كند.» (همان، ص 67)
پيامبر اكرم(ص) در بيان آداب تلاوت کلام الهی فرمودند: «دهان‌های شما گذرگاه قرآن است، پس آنها را با مسواك‌زدن خوش‌بو كنيد.» (ميزان‌الحكمه، ح 16684)

امام علی(ع) در توصيف پرهيزکاران فرمودند: «پرهيزكاران كسانی هستند كه آيات قرآن را در دل‌شب با تأمل و شمرده‌ شمرده می‌خوانند و جان‌هايشان را با خواندن آن اندوهناك می‌كنند و داروی دردها و بيماری‌های خود را از آن می‌جويند.» (همان، ح 16692)
همچنين اميرالمؤمنين(ع) در بيان نورانی ديگری فرمودند:

«بدانيد كه در قرآن‌خواندن بدون تدبّر خيری نيست.»(همان، ح 16695)
پيامبر خدا(ص) به کسانی‌که قرآن‌کريم را با تدبر قرائت می‌کنند اين گونه بشارت می‌دهند: «هيچ ديده‌ای نيست كه از خواندن قرآن اشكش سرازير شود، مگر آن كه روز قيامت روشن خواهد شد.» (کنزالعمال، ح 2824)

و در جای ديگری فرمودند: «نگرانی من از اين‌است كه شما دين را سبك سازيد و قرآن را با ساز و آواز بخوانيد!»(بحار الانوار، ج 92، ص194)

📚منبع

برگرفته از کتاب تا آسمان، دکتر حسین محمدی‌فام