فضیلت زیارت امام حسین(ع)/1
زیارت امام حسین(ع) راه رسیدن به امام زمان(عج)
از عالم بزرگوار مولا علی رشتی (از شاگردان شیخ اعظم انصاری رحمت الله) نقل شده که می‌فرمایند:
روزی از روزها که از زیارت حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام بر می‌گشتم و از راه فرات راهی نجف بودم و بر کشتی‌های کوچکی که میان طویرج و کربلا کار می‌کردند سوار شدم، دیدم افرادی که سوار کشتی هستند غالبا از اهالی حلّه می‌باشند و تمام آنها مشغول لهو و لعب هستند مگر یک نفر که در کارهای آنها وارد نمی‌شد و آثار وقار و افتادگی در او پیدا بود. آن مرد نه شوخی می‌کرد و نه می‌خندید و رفقای او از این کارش خوششان نمی‌آمد.
با این حال، آن جوان در خورد و خوراک با آنها بود، از حالت او بسیار تعجّب کردم ولی برای من امکان سوال کردن از او فراهم نشد تا اینکه به جایی رسیدیم که آب زیاد نبود و امکان حرکت کشتی در آن نبود به همین دلیل صاحب کشتی ما را پیاده کرده و ما در کنار نهر راه می‌رفتیم اتفاقا در بین راه با یکدیگر هم صحبت شدیم و من علت اینکار او را پرسیدم.
او در جواب من گفت: ایشان خویشان من هستند و سنّى می‌باشند، پدر من نیز از ایشان بود ولی مادرم از اهل ایمان می‌باشد و من نیز قبلا سنّى بودم و به برکت عنایت حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه) شیعه شدم.
کنجکاو شدم و علت شیعه شدن او را پرسیدم. گفت: اسم من یاقوت و شغلم روغن فروختن در کنار پل حلّه بود. سالی به دلیل خریدن روغن از حلّه به اطراف و نواحی نزد بادیه نشینان از اعراب بیرون رفتم. پس چند منزلی دور شدم و آنچه خواستم، خریدم، و با گروهی از حله برگشتم. در یکی از منازل استراحت کردم و خوابیدم. چون بیدار شدم کسی را ندیدم همه رفته بودند، برخاستم و بار را بر مرکب خویش نهاده و در عقب آنها به راه افتادم ولی چون راه ما از صحرای بی‌آب و علفی بوده راه را گم کردم.
این در حالی بود که تا نزدیک‌ترین آبادی فرسنگ‌ها راه بود و من از درندگان و تشنگی در راه ترسان بودم.
پس از خلفا و مشایخ یاری خواسته و آنها را نزد خداوند شفیع قرار دادم، ولی هیچ خبری نشد. پس بسیار گریه کردم، پیش خودم گفتم: مادرم می‌گفت: ما امام زنده‌ای داریم که کنیه اش «ابا صالح» است. او گمشدگان را به راه می‌رساند و به فریاد درماندگان می‌رسد و ناتوانان را یاری می‌دهد.
پس با خدای متعال پیمان بستم که اگر به او متوسل شده و او مرا یاری کرد، شیعه شوم و به آئین مادرم درآیم پس او را صدا زده و از او کمک خواستم.
ناگهان کسی را دیدم که همراه من راه می‌رود و بر سرش عمامه سبزی که رنگش مانند علفهای سبزی است که در کنار رود روئیده است و اشاره به علفهای کنار رود کرد. آنگاه او ادامه داد که آن بزرگوار راه را به من نشان داد و به من فرمان داد که به آئین مادرم در آیم و کلماتی فرمود که من فراموش کردم و فرمود:
«به زودی به قریه‌ای می‌رسی که اهل آنجا همگی شیعه هستند.» پس گفتم: ای آقای من! شما تا آن قریه همراه من می‌آیید؟ پس ایشان سخنی فرمودند که معنایش این بود: «خیر؛ چرا که هزار نفر در جاهای گوناگون از من پناه خواسته‌اند و باید ایشان را نجات دهم.»
این را فرموده و از نظر من غایب شدند. من راه زیادی نرفته بودم که به آن قریه رسیدم، درحالی که آن قریه در مسافت دوری بود و جالب اینکه همراهان من یک روز بعد از من به آنجا رسیدند و چون به آنجا رسیدم نزد فقیه بزرگوار سید مهدی قزوینی رحمت الله رفته و قضیه را نقل کردم و او دانستنی‌های دینم را به من آموخت. از او پرسیدم که چگونه می‌توان حضرت صاحب الامر را دید؟
پس ایشان گفتند:
«چهل شب جمعه به زیارت قبر آقا حسین علیه‌السلام برو.»
من امر ایشان را اطاعت کرده و از حله هر شب جمعه برای زیارت آقا سید الشهدا علیه‌السلام به کربلا مشرف می‌شدم تا اینکه شب جمعه آخر فرار رسید و روز پنج شنبه من حرکت کرده و به دروازه شهر کربلا رسیدم، دیدم ظالمان در نهایت سختی از کسانیکه وارد دروازه می‌شوند درخواست تذکره می‌کنند و من نه تذکره داشتم و نه پول آنرا؛ پس ناراحت شدم و چند بار خواستم خود را بین مردمی که وارد شهر می‌شوند مخفی کرده و از میان ایشان بگذرم اما نتوانستم.
در این حالت ناراحتی، ناگهان مولا و صاحب امر خود را در لباس طلاب عجم دیدم در حالی که عمامه سفیدی بر سر دارند و داخل شهر کربلا می‌باشند، من از ایشان یاری خواستم، پس ایشان از شهر بیرون آمده، دست مرا گرفتند و مثل اینکه تمام چشم‌ها بسته بوده و کسی ما را نبیند مرا داخل شهر کربلا بردند، پس چون داخل شهر شدم دیگر وجود آن حضرت را ندیدم.
📚منبع
منتهی الامال، شیخ عباس قمی، ص ۱۱۰۹
نجم الثاقب، میرزا حسین نوری، ص ۴۶۹
زائر امام حسین(ع) از امان یافتگان است
قال ابی عبدالله علیه‌السلام: «مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع تَشَوُّقاً إِلَيْهِ كَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْآمِنِينَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.»
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «کسی‌که با اشتیاق به زیارت امام حسین(ع) بیاید، خداوند در روز قیامت او را از امان یافتگان می‌نویسد.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، ص ۱۴۲
سه فرشته الهی، که زائر امام حسین(ع) را مشایعت می‌کنند
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: «مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ (ع) وَ هُوَ يُرِيدُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ شَيَّعَهُ جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ وَ إِسْرَافِيلُ حَتَّى يُرَدَّ إِلَى مَنْزِلِهِ.» (۳)
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «کسی‌که امام حسین علیه‌السلام را زیارت کند و نیّتش خدای عزوجل باشد، جبرئیل و میکائیل و اسرافیل او را مشایعت می‌کنند تا به خانه برگردد.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، ص ۱۴۵
جای پای زائر امام حسین(ع) برایش دعا می‌کند
قال ابی عبدالله علیه‌السلام: «أَنَّ زَائِرَهُ لَيَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا يَقَعُ فَيْئُهُ عَلَى شَيْءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ.»
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «وقتی زائر امام حسین علیه‌السلام از منزل خود حرکت می‌کند، قدم او بر روی چیزی قرار نمی‌گیرد مگر آن که برایش دعا می‌کند.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، ص ۲۹۷
اثر آفتاب بر زائر امام حسین(ع)
قال ابی عبدالله علیه‌السلام: «فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَيْهِ أَكَلَتْ ذُنُوبَهُ كَمَا تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ.»
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «آنگاه که آفتاب بر زائر امام حسین(ع) می‌افتد، گناهانش را می‌خورد همان‌گونه که آتش هیزم را می‌خورد.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، ص ۲۹۷
کسی که امام حسین(ع) را برای رضای خدا زیارت کند
قدامة بن مالک از امام صادق(ع) نقل می‌کند که حضرت فرمود:
«مَنْ زَارَ الْحُسَینَ مُحْتَسِباً لَا أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا سُمْعَةً مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ کمَا یمَضَّضُ الثَّوْبُ فِی الْمَاءِ فَلَا یبْقَی عَلَیهِ دَنَسٌ وَ یکتَبُ لَهُ بِکلِّ خُطْوَةٍ حَجَّةٌ وَ کلَّمَا رَفَعَ قَدَماً عُمْرَةٌ.»
«کسی که حسین(ع) را برای رضای خدا زیارت کند، نه برای خوش‌گذرانی و تفریح و نه به جهت کسب شهرت (و فخر فروشی)، گناهانش فرو می‌ریزد، همان‌طور که لباس در آب شسته شده (و پاک می‌شود) و در نتیجه، هیچ آلودگی بر او باقی نمی‌ماند و با هر گامی که بر زمین می‌گذارد، حجّی برایش نوشته می‌شود و با هر قدمی که برمی‌دارد، عمره‌ای برایش ثبت می‌گردد.»
📚 منبع
بحار الانوار، علامه مجلسی، ج ۹۸، ص ۱۹
اگر مردم پاداش زیارت امام حسین(ع) را بدانند، قالب تهی می‌کنند
محمد بن مسلم ثقفی از امام باقر(ع) آورده است که فرمودند: «اگر مردم ارزش و پاداش زیارت حسین(ع) را بدانند، از اشتیاق قالب تهی کرده و از حسرت فراوان جانشان متلاشی خواهد شد!»
محمد بن مسلم عرضه داشت: مگر فضیلت آن چیست؟
فرمودند: «اگر کسی با شوق به زیارت آن حضرت بشتابد، خداوند پاداش هزار حج و عمره‌ی پذیرفته شده، اجر هزار شهید از شهدای بدر، ثواب هزار روزه‌دار و هزار صدقه‌ی مقبوله و پاداش آزاد سازی هزار برده در راه خدا را به وی خواهد داد! و تا یک سال از هرگونه گزندی به ویژه شیطان محفوظ خواهد ماند؛ خداوند نیز فرشته‌ای را بر او می‌گمارد که حافظ جان او از چهارسو خواهد بود.»
«اگر در همان سال از دنیا رفت؛ فرشتگان رحمت الهی در غسل و تدفین او شرکت جسته و برای او طلب آمرزش می‌نمایند؛ او را تشییع کرده و تا قبر همراهی می‌کنند و برای او استغفار می‌نمایند؛ قبرش را گشاده می‌کنند و خداوند نیز او را از فشار قبر و ترس از نکیر و منکر ایمن می‌گرداند.»
«دری را از بهشت به روی او می‌گشاید و در قیامت نامه‌ی اعمالش را به دست راستش خواهد داد؛ نورانیتی را در چهره‌ی او قرار می‌دهند که مشرقین را روشن می‌گرداند و هاتفی ندا سر می‌دهد که این شخص از زائران حسین بن علی(ع) است که با شوقی سرشار حضرتش را زیارت نموده است؛ آنگاه همگی آرزو می‌کنند که ای‌کاش از زائرین حسین(ع) بودند.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، ص ۱۴۲
خداوند حافظ زائر امام حسین(ع) خواهد بود
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَزِیعٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَهَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ هِلَالٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا أَدْنَى مَا لِزَائِرِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَقَالَ لِی یَا عَبْدَ اللَّهِ إِنَّ أَدْنَى مَا یَکُونُ لَهُ أَنَّ اللَّهَ یَحْفَظُهُ فِی نَفْسِهِ وَ أَهْلِهِ حَتَّى یَرُدَّهُ إِلَى أَهْلِهِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ کَانَ اللَّهُ الْحَافِظَ لَهُ.
محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسین، از محمّد بن اسماعیل بن بزیع، از صالح بن عقبه، از عبد اللَّه بن هلال، از حضرت ابى عبداللَّه علیه‌السّلام نقل کرده وى گفت:
محضر امام علیه السّلام عرض کردم: فدایت شوم کمترین ثواب و اجرى که براى زائر قبر حضرت امام حسین علیه‌السّلام می‌باشد چیست؟
حضرت فرمودند:
«اى عبدالله! کمترین پاداشى که براى او است اینکه خداوند متعال خود و اهلش را حفظ کرده تا به خویشانش باز گردد و وقتى روز قیامت شد خداوند متعال حافظ او خواهد بود.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، باب چهل و نهم
زیارت قبر امام حسین(ع) را ترک مکن
حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَهَ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَیْمُونٍ الصَّائِغِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: یَا عَلِیُّ زُرِ الْحُسَیْنَ وَ لَا تَدَعْهُ قَالَ قُلْتُ مَا لِمَنْ أَتَاهُ مِنَ الثَّوَابِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ حَسَنَهً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَهً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَهً فَإِذَا أَتَاهُ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکَیْنِ یَکْتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِیهِ مِنْ خَیْرٍ وَ لَا یَکْتُبَانِ مَا یَخْرُجُ مِنْ فِیهِ مِنْ شَرٍّ وَ لَا غَیْرَ ذَلِکَ فَإِذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا یَا وَلِیَّ اللَّهِ مَغْفُوراً لَکَ أَنْتَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ وَ حِزْبِ رَسُولِهِ وَ حِزْبِ أَهْلِ بَیْتِ رَسُولِهِ وَ اللَّهِ لَا تَرَى النَّارَ بِعَیْنِکَ أَبَداً وَ لَا تَرَاکَ وَ لَا تَطْعَمُکَ أَبَداً.
پدرم رحمةاللَّه علیه از حسین بن حسن بن ابان، از محمّد بن اورمه از کسى که برایش حدیث گفته، از على بن میمون صائغ، از حضرت ابى عبداللَّه علیه‌السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
«اى على! قبر حسین علیه‌السّلام را زیارت کن و ترک مکن.»
عرض کردم: ثواب کسى که آن حضرت را زیارت کند چیست؟
حضرت فرمودند:
«کسى‌که پیاده زیارت کند، خداوند به هر قدمى که برمی‌دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو می‌فرماید و یک درجه مرتبهاش را بالا می‌برد و وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکّل او می‌فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد می‌باشد را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى می‌گویند:
«اى ولىّ خدا گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بیت رسولش می‌باشى و خداوند هرگز چشمانت را به آتش جهنم بینا نمی‌کند و آتش نیز تو را ابدا نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد نمود.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، باب چهل و نهم
ثواب آزاد کردن اولاد اسماعیل برای زیارت پیاده قبر امام حسین(ع)
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِیُّ الرَّزَّازُ عَنْ خَالِهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ بَشِیرٍ السَّرَّاجِ عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْقَاضِی قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی غُرَیْفَهٍ لَهُ وَ عِنْدَهُ مُرَازِمٌ فَسَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ وَ بِکُلِّ قَدَمٍ یَرْفَعُهَا وَ یَضَعُهَا عِتْقَ رَقَبَهٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ وَ مَنْ أَتَاهُ بِسَفِینَهٍ فَکَفَتْ بِهِمْ سَفِینَتُهُمْ نَادَى مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ طِبْتُمْ وَ طَابَتْ لَکُمُ الْجَنَّهُ.
محمّد بن جعفر قرشى رزّاز از دائى خود محمّد بن الحسین بن ابى الخطّاب، از احمد بن بشیر سرّاج، از ابو سعید قاضى، وى گفت: حضرت ابى عبداللَّه علیه‌السّلام در غرفه کوچکى که داشتند نزول اجلال داشتند و مرازم نیز در خدمت آن جناب بود، من بر ایشان داخل شدم، شنیدم حضرت می‌فرمودند:
«کسى‌که پیاده به زیارت قبر حضرت امام حسین علیه‌السّلام برود خداوند متعال به هر گامى که برداشته و به هر قدمى که از زمین بلند نموده و بر آن نهاده، ثواب آزاد کردن بندهاى از اولاد حضرت اسماعیل را می‌دهد و کسى‌که با کشتى به زیارت آن حضرت رود و در اثناء کشتى چپ شده و سرنشینانش را در آب بریزد منادى از آسمان ندا می‌کند: خوشا به حال شما و گوارا باد بر شما بهشت.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، باب چهل و نهم
زیارت امام حسین(ع) و آمرزش گناهان
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْکَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع مِنْ شِیعَتِنَا لَمْ یَرْجِعْ حَتَّى یُغْفَرَ لَهُ کُلُّ ذَنْبٍ- وَ یُکْتَبَ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ خَطَاهَا وَ کُلِّ یَدٍ رَفَعَتْهَا دَابَّتُهُ أَلْفُ حَسَنَهٍ وَ مُحِیَ عَنْهُ أَلْفُ سَیِّئَهٍ- وَ تُرْفَعُ لَهُ أَلْفُ دَرَجَهٍ.
محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حمیرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد الرحمن بن حماد بصرى، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم از عبد اللَّه بن مسکان، از حضرت ابى عبداللَّه علیه‌السّلام، نقل کرد که آن حضرت فرمودند:
«کسى‌که از شیعیان ما بوده و حسین علیه‌السّلام را زیارت کند، از زیارت برنگشته مگر آنکه تمام گناهانش آمرزیده می‌شود و براى هر قدمى که برمی‌دارد و هر دستى که بالا می‌رود و اسبش را حرکت داده و می‌راند هزار حسنه ثبت شده و هزار گناه محو گشته و هزار درجه مرتبهاش بالا می‌رود.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، باب چهل و نهم
زیارت پیاده امام حسین(ع) از منظر امام صادق(ع)
حُسَیْنِ بْنِ ثُوَیْرِ بْنِ أَبِی فَاخِتَهَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا حُسَیْنُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَهَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص إِنْ کَانَ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ حَسَنَهً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَهً حَتَّى إِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ [الْمُفْلِحینَ الْمُنْجِحِینَ] حَتَّى إِذَا قَضَى مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص یُقْرِؤُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى.
حسین بن ثویر بن أبى فاخته می‌گوید، حضرت ابو عبد اللَّه علیه‌السّلام فرمودند:
«اى حسین! کسى‌که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین ابن على علیهم‌السّلام باشد اگر پیاده رود خداوند منّان به هر قدمى که برمی دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو می‌فرماید تا زمانى که به حائر برسد و پس از رسیدن به آن مکان شریف حق تبارک و تعالى او را از رستگاران قرار می‌دهد تا وقتى که مراسم و اعمال زیارت را به پایان برساند که در این هنگام او را از فائزین محسوب می‌فرماید تا زمانى که اراده مراجعت نماید در این وقت فرشتهاى نزد او آمده و می‌گوید:
«رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم سلام رسانده و به تو می‌فرماید: از ابتدا عمل را شروع کن، تمام گناهان گذشته‌ات آمرزیده شد.»
وَ حَدَّثَنِی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَیْهِ وَ جَمَاعَهٌ رَحِمَهُمُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَهِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ جَابِرٍ الْمَکْفُوفِ عَنْ أَبِی الصَّامِتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ یَقُولُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ أَلْفَ حَسَنَهٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَیِّئَهٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَهٍ فَإِذَا أَتَیْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَیْکَ وَ امْشِ حَافِیاً وَ امْشِ مَشْیَ الْعَبْدِ الذَّلِیلِ فَإِذَا أَتَیْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَکَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ امْشِ قَلِیلًا ثُمَّ کَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ فَقِفْ عَلَیْهِ فَکَبِّرْ أَرْبَعاً [فَکَبِّرْ وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ اسْأَلْ] وَ صَلِّ أَرْبَعاً وَ اسْأَلِ اللَّهَ حَاجَتَکَ.
على بن الحسین بن موسى بن بابویه و جماعتى رحمةاللَّه علیهم، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن علىّ بن عبد اللَّه بن مغیره، از عبّاس بن عامر، از جابر مکفوف، از أبى الصّامت، وى می‌گوید:
از حضرت ابى عبداللَّه علیه‌السّلام شنیدم که می‌فرمودند:
«کسى که پیاده به زیارت قبر حضرت امام حسین علیه‌السّلام برود خداوند متعال به هر قدمى که بر می‌دارد هزار حسنه برایش ثبت و هزار گناه از وى محو می‌فرماید و هزار درجه مرتبهاش را بالا می‌برد سپس فرمودند:
«وقتى به فرات وارد شدى ابتدا غسل کن و کفشهایت را آویزان نما و پاى برهنه راه برو و مانند بنده ذلیل راه برو و وقتى به درب حائر رسیدى چهار مرتبه تکبیر بگو سپس اندکى حرکت کن باز چهار بار تکبیر گفته بعد به طرف بالاى سر حضرت برو و در آنجا بایست و سپس چهار مرتبه تکبیر بگو و نزد قبر نماز بخوان و از خداوند متعال حاجت خود را بخواه.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، باب چهل و نهم
ثواب زیارت پیاده امام حسین(ع)
امام صادق(ع) درباره ثواب زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده می‌فرماید:
«کسى‌که با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند به هر قدمى که بر می‌دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مىفرماید و یک درجه مرتبهاش را بالا مىبرد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مىفرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مىگویند:
اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل‌بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.»
📚 منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، ص ۱۳۴
