شرح دعای روز بیست و دوم ماه مبارک رمضان
دعای روز بیست و دوم ماه مبارک رمضان
اَللّهُمَّ‌افْتَحْ لي فيهِ أبوابَ فَضْلِكَ وَأنزِل عَلَيَّ فيهِ بَرَكاتِكَ وَوَفِّقْني فيهِ لِمُوجِباتِ مَرضاتِكَ وَاسْكِنِّي فيهِ بُحْبُوحاتِ جَنّاتِكَ يا مُجيبَ دَعوَةِالمُضْطَرِّينَ.
خداوندا در اين روز درهاd فضل و کرمت را به روd من بگشا و بر من برکاتت را نازل فرما و بر موجبات رضا وخشنوديت موفقم بدار و مرا در وسط بهشت‌هايت مسکن ده، ای جواب دهنده دعای پريشانان.
شرح دعای روز بیست و دوم
اين دعا با درخواست گشايش درهای فضل خداوند به روی ميهمانان اين ماه عزيز آغاز می‌شود.
«فضل» را علمای لغت به معنای «عطيه و احسان و رحمت» معنا كرده‌اند كه البته اين كلمه يك واژه قرآنی است. (قاموس قرآن، ج 5، ص 182)
قرآن كريم فضل خدا را باعث نجات انسان از زيان و خسران معرفی کرده و می‌فرمايد: «فَلَوْلا فَضْلُ‌اللهِ عَلَيْكَُم وَ رَحْمَتُهُ لَكُنْتُمْ مِنَ الْخاسِرينَ؛ اگر فضل و رحمت خدا شامل شما نبود از زيان‌كاران شده بوديد.» (سوره مباركه بقره، آيه 64)
گفتنی‌است علامه طباطبايی، فضل را به كرم ترجمه كرده‌است.
اگرچه در دعای اين روز مشمول فضل خدا شدن را طلب می‌کنيم، اما بايد بدانيم كه خداوند هميشه به ما فضل داشته و دارد و ما زياد شدن آن را خواستاريم.
قرآن در اين‌باره می‌فرمايد: «اِنَّ اللهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَي الناس؛ همانا خداوند بر مردم، صاحب فضل است.»(سوره مباركه بقره، آيه 243)
در فراز ديگر دعای روز بيست و دوم ماه مبارک رمضان، بهشت را مسألت می‌کنيم.
در اين‌جا به بيان برخی ويژگی‌های بهشت و نعمت‌های بهشتی از زبان قرآن کريم می‌پردازيم:
1ـ جاودانگی بهشت و بهشتيان: «وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَوَاتُ والاَرْض؛ و اما آنان كه خوشبخت شده‌اند تا آسمان‌ها و زمين پابرجاست در بهشت جاودانند.» (سوره مباركه هود، آيه 108)
2ـ آب جاری، ميوه و سايه دائمی: «مَّثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ أُكُلُهَا دَآئِمٌ وِ ظِلُّهَا؛ وصف بهشتی كه به پرهيزكاران وعده داده شده، اين‌است كه زير آن نهرها روان، ميوه و سايه‌اش پايدار است.» (سوره مباركه رعد، آيه 35)
3ـ خوشامدگويی نگه‌بانان بهشت به بهشتيان: «وَسِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى‌الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُها سلامٌ عليکم طِبتُم فَادخلوها خالدين؛ و كسانی‌كه از پروردگارشان پروا داشته‌اند، گروه‌گروه به سوی بهشت سوق داده شوند تا چون بدان رسند و درهای آن به رويشان باز شود و نگه‌بانان آن به ايشان گويند: «سلام بر شما، خوش آمديد، در آن درآييد و جاودانه بمانيد.» (سوره مباركه زمر، آيه 73)
4ـ نعمت‌های ويژه «سابقون السابقون»/ «عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ »/ «مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ»/ «يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ»/ «بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ»/ «لَايُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ»/ «وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ»/ «وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ»/ «وَ حُورٌ عِينٌ»/ «كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ»/ «جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ»/ «لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا»/ «إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا»
ـ بر تخت‌هايی جواهرنشان می‌نشينند./ روبروی هم بر آنها تكيه خواهند داد./ بر گردشان پسران جاودان [برای خدمت] می‌گردند./ [در دست آن پسران خادم] جام‌ها و آبريزها و پياله‌هايی از باده ناب روان است./ از آن [شراب] نه سردرد گيرند و نه بی‌عقل شوند./ هر ميوه‌ای كه اختيار كنند./ حوران چشم درشت بهشتی./ در آن‌جا سخنی جز سلام و درود نيست./ از گوشت پرندگان هرچه اشتها كنند./ در آن‌جا بيهوده و سخنان گناه‌‌آلود نمی‌شنوند. (سوره مبارکه واقعه، آیات 15 الی 26)
5ـ نعمت‌های ويژه «اصحاب اليمين» که در سوره مبارکه واقعه به آنها اشاره شده‌است:
در زير درختان بدون خار هستند./ درختانی كه ميوه‌هايش خوشه‌خوشه روی هم چيده شده‌است./ سايه‌ای پايدار و آبی روان و ريزان./ ميوه‌ای فراوان كه نه بريده و نه ممنوع است./ همخواب‌گانی بالا بلند دارند كه ما آنها را پديد آورده‌ايم؛ پديدآوردنی!/ [آن همسران] دوشيزه و باكره هستند و هم‌سال آنها و شوهردوست هستند. (سوره مبارکه واقعه، آیات 28 تا37)
آری، اين فقط گوشه‌ای از اوصاف قرآنی بهشت بود که شرح کامل آن، خود نيازمند نگارش کتابی ديگر است.
📚منبع
برگرفته از کتاب تا آسمان، دکتر حسین محمدی‌فام
