پایگاه تخصصی مداحی عالمانه

فضائل امام عسکری(ع)/2

 

 

محو گناهان با تنگدستی

محمد بن حسن بن میمون می‌گوید: طی نامه‌ای که به خدمت مولایم امام عسکری(ع) نوشتم از تنگدستی خود شکایت کردم. آنگاه با خود گفتم مگر امام صادق(ع) نفرموده است: «تنگدستی با محبت ما بهتر است از ثروتمندی با دشمنان ما و کشته شدن با ولایت ما بهتر است از زندگی با دشمنان ما.»

جواب نامه من چنین آمد: «همانا خدای عزوجل، وقتی که گناهان دوستان ما زیاد می‌شود به وسیله تنگدستی، گناهان ایشان را محو می‌کند و بسیاری از گناهان را می‌بخشد. آری همانطور که در خاطر تو گذشت، تنگدستی با ما بهتر است از مال‌داری با دشمنان ما در حالی که ما پشتیبان کسی هستیم که به ما پناه آورد و نوریم برای هر که از ما روشنی خواهد و پناهیم برای کسی که به ما پناهنده شود. هرکه ما را دوست بدارد در مراتب عالیه با ماست و هر که از ما رو برتابد به رو در آتش دوزخ می‌افتد.»

 

📚منبع
مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص ۴۳۵

 

 

رفع حوائج مردم

 

ابوهاشم جعفری نقل می‌کند: از سختی و فشار زندان به ابومحمد علیه‌السلام شکایت کردم. در جوابم نوشت: «نماز ظهر امروز را در منزلت می‌خوانی!» هنگام ظهر بود که آزاد شدم و نماز را در منزلم خواندم. از لحاظ مالی هم تحت فشار بودم و می‌خواستم که در نامه از حضرت پول بخواهم، لکن شرم کردم! به منزل که رسیدم، صد دینار برایم فرستاده و برایم نوشته بود:

«هر وقت نیاز داشتی شرم نکن، خجالت نکش و از ما بخواه که ان شاءالله نیازت مرتفع می‌شود.»

 

📚منبع
اصول کافی، شیخ کلینی، ج ۱، ص ۴۲۴

 

 

یتیم واقعی

الإمام الحسن العسکری علیه‌السلام عن رسول الله صلی الله علیه و آله:
«أشَدُّ مِنْ یُتْمِ الْیَتِیمِ الَّذِی انْقَطَعَ عَنْ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ یُتْمُ یَتِیمٍ انْقَطَعَ عَنْ إِمَامِهِ وَ لَا یَقْدِرُ عَلَى الْوُصُولِ إِلَیْهِ وَ لَا یَدْرِی کَیْفَ حُکْمُهُ فِیمَا یُبْتَلَى بِهِ مِنْ شَرَائِعِ دِینِهِ أَلَا فَمَنْ کَانَ مِنْ شِیعَتِنَا عَالِماً بِعُلُومِنَا وَ هَذَا الْجَاهِلُ بِشَرِیعَتِنَا- الْمُنْقَطِعُ عَنْ مُشَاهَدَتِنَا یَتِیمٌ فِی حَجْرِهِ أَلَا فَمَنْ هَدَاهُ وَ أَرْشَدَهُ وَ عَلَّمَهُ شَرِیعَتَنَا کَانَ مَعَنَا فِی الرَّفِیقِ الْأَعْلَى‏.»

امام حسن عسکری علیه‌السلام از قول رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«سخت‌تر از یتیم جدا شده از پدر، یتیمی است که از امامش جدا شده و توانایی دستیابی به وی را ندارد و حکم امامش را درباره مسائل دینی مورد ابتلا نمی‌داند.
آگاه باشید هر فرد نا آگاه به شریعت ما، که از دیدار ما محروم است یتیمی است که در دامن عالمان شیعه جای دارد.
آگاه باشید، هرکس وی را هدایت و راهنمایی کند و شریعت ما را به وی بیاموزد در مقام رفیق اعلی با ما خواهد بود.»

 

📚منبع
بحارالانور، علامه مجلسی، ج ۱۰۵، ص ۱۷۱

 

 

نماز خواندن حضرت در میان شیران و درندگان

روایت شده که حضرت امام حسن عسکری(ع) را سپردند به نحریر*
نحریر تنگ می‌گرفت بر آن حضرت و اذیت می‌کرد آن جناب را. زوجه‌اش به او گفت: ای مرد! بترس از خدا به درستی که تو نمی‌دانی که کیست در منزل تو. پس شروع کرد در بیان اوصاف حضرت عسکری(ع) از صلاح و عبادت و جلالت آن حضرت و گفت: من می‌ترسم بر تو از این رفتار تو با آن حضرت.

نحریر گفت: به خدا سوگند که من او را در برکةالسباع میان شیران و درندگان خواهم افکند. پس اجازه طلبید از خلیفه در این امر، او را اجازه داد. پس آن حضرت را افکند به نزد شیران و شک نداشتند در آنکه شیران آن حضرت را خواهند خورد، پس نظر کردند در آن محل که از حال آن جناب خبری گیرند، دیدند آن جناب را [که] ایستاده نماز می‌خواند و سباع در دور آن حضرت می‌باشند پس امر کرد که آن جناب را بیرون آورند و به خانه‌اش برند.

مولف گوید: و به همین دلالت باهره اشاره شده در توسل به آن حضرت در دعای ساعت یازدهم روز:
(وَ بِالاِمامِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ علیه السلام اَلَّذی طُرِحَ لَلسِّباعِ فَخَلَّصْتَهُ مِْن مَرابِضِهاوَامْتُحِنَ بِالدَّو آبِّ الصِّعابُ فَذَلَّلْتَ لَهُ مَراکِبَها)
یعنی متوسل شدم به امام حسن عسکری(ع) آن آقایی که افکندند در میان درندگان پس به سلامت او را از محل درندگان بیرون آوردی و ممتحن شد آن حضرت به دابه سرکش و حیوان چموش پس رام کردی برای او سوار شدن او را.

و در این فقره اشاره شده به آنچه نقل شده که مستعین باللّه خلیفه، استری داشت چموش و سرکش به حدی که احدی قدرت نداشت که او را لگام کند یا زین بر پشت او گذارد یا او را سوار شود. اتفاقا روزی حضرت به دیدن خلیفه رفت خلیفه به آن حضرت گفت: خواهش می‌نمایم از شما که این استر را دهنه بر دهانش کنید و غرضش آن بود که از این کار یا استر رام شود یا آنکه چموشی کند و آن حضرت را بکشد. پس حضرت برخاست و دست مبارک خود را بر کفل استر گذاشت آن حیوان عرق کرد به نحوی که عرق از او جاری شد و در نهایت آرامی و تذلل شد.

پس حضرت او را زین کرد و لجام بر دهنش زد و سوار گشت و قدری در منزل او را راه برد. خلیفه از این کار تعجب کرده استر را به آن حضرت بخشید.

* نحریر فردی سخت‌گیر، آزار دهنده و بی‌رحم بود که مسئولیت زندان امام حسن عسکری(ع) را بر عهده داشت و از هرگونه ظلم و سخت‌گیری نسبت به آن حضرت دریغ نمی‌کرد.

 

📚منبع
منتهی الامال، شیخ عباس قمی، ج ۲، ص ۶۳۶