پایگاه تخصصی مداحی عالمانه

حضرت فاطمه(س) در قیامت

 

عبور حضرت فاطمه(س) از صراط

از حضرت امام محمد باقر علیه‌‌السلام نقل است که از جابربن‌عبداللَّه انصاری شنیدم که پیغمبر معظم اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌ فرمودند: «هنگامی که روز قیامت فرا می‌رسد دخترم فاطمه علیها‌السلام در حالی وارد محشر می‌شود که بر یکی از ناقه‏‌های بهشتی سوار است و از دو پهلوی آن ناقه حریرهای بهشتی آویزان، مهار آن از مروارید تر، پاهایش از زمرد سبز، دم آن از مشک ناب، دیدگانش از در و یاقوت سرخ خواهد بود.»

«قبه‏‌ای از نور بر پشت آن ناقه نصب شده که درون آن از بیرون آشکار، درون و باطن آن حاوی عفو پروردگار و بیرون آن رحمت خدای رحیم است. فاطمه علیها‌السلام تاجی از نور بر سر دارد که دارای هفتاد پایه باشد، هر پایه‏‌ای از آن به ‌وسیله یک مروارید مرصع و نظیر یک ستاره‏‌ای درخشان خواهد بود. از طرف راست و چپ فاطمه علیهاالسلام هر کدام هفتاد هزار ملک خواهد بود.»

«جبرئیل در حالی که مهار ناقه حضرت فاطمه علیها‌السلام را گرفته است با صدای بلند خواهد گفت: چشم‌های خود را ببندید تا فاطمه علیها‌السلام دختر محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله عبور نماید. در آن روز هیچ پیغمبر و رسول و صدیق و شهیدی نیست، مگر اینکه دیدگان خویش را می‌بندند تا اینکه زهرا علیها‌السلام از صحرای محشر عبور نماید.»

«هنگامی‌که آن بانو به مقابل عرش پروردگار می‌رسد از آن ناقه فرود می‏‌آید و می‌گوید: پروردگار من! ما بین من و آن افرادی که در حق من ظلم نمودند و فرزندان مرا شهید کرده‏‌اند قضاوت کن.»
آنگاه از طرف خدای متعال ندا می‌رسد: «ای حبیبه و فرزند حبیب من از من بخواه تا به تو عطا نمایم. شفاعت کن تا من بپذیرم. به عزت و جلال خودم که امروز ظلم و ستم هیچ ستمگری از نظر من محو نخواهد شد.»

در همین هنگام است که حضرت زهرا علیها‌سلام می‌گوید: «بار خدایا! فرزندان، شیعیان، دوستان، و دوستان دوستان فرزندان مرا به من ببخش!»

آنگاه از طرف پروردگار جهان منادی ندا می‌کند: «فرزندان، شیعیان، دوستان، و دوست دوستان ذریه فاطمه علیها‌السلام کجایند؟» ایشان عموماً درحالی‌که ملائکه رحمت پروردگار آنان را احاطه کرده باشند می‌آیند. سپس فاطمه اطهر علیها‌السلام جلو می‌رود تا آن ها را داخل بهشت می‌نماید.

 

📚منبع
الأمالی، شيخ الصدوق، ص ۶۹
بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۴٣، ص٢١٩
فاطمیه مأثور، حجةالاسلام شیخ محسن حنیفی، صفحه ۱۳

 

 

اشتیاق بهشت به حضرت فاطمه علیهاالسلام

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:
«اشتاقت الجنة الی اربع من النساء؛ مریم بنت عمران، وآسیة بنت مزاحم زوجة فرعون وخدیجة بنت خویلد وفاطمة بنت محمد صلی الله علیه و آله.»

«بهشت مشتاق چهار زن است؛ مریم دختر عمران، آسیه دختر مزاحم و زن فرعون، خدیجه دختر خویلد و فاطمه علیهاالسلام دختر محمد صلی الله علیه و آله.»

 

 

📚منبع

بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 43، ص 53

 

حضرت فاطمه(س) در محشر

(در صحرای محشر) حضرت فاطمه(س) پیراهن خونین فرزند عزیزش حسین(ع) را گرفته و عرضه می‌دارد:
«خدایا! بین من و قاتلان فرزندانم داوری کن.»(۱)
سپس از پروردگار مسئلت می‌کند فرزندش حسین(ع) را به او نشان دهد.

خطاب می شود:
«به قلب قیامت بنگر!» می‌بینید امام حسین(ع) ایستاده و سر در بدن ندارد.(۲)
با دیدن این منظره جانسوز فریادی جانگداز می‌کشد و چنان ناله و شیون می‌کند که همه فرشتگان بیهوش می‌شوند. اهل محشر همگی فریاد برمی‌آورند: «خدا بکشد کشنده‌ی فرزندت را.»

خدایتعالی می‌فرماید: «(قاتل امام حسین(ع)، دوستداران و پیروانش را) چنین می‌کنم.»(۳)
فاطمه(س) با پیراهن خون آلود فرزند عزیزش حضرت حسین(ع) به صحرای محشر می‌آید.
وای بر کسی که در روز قیامت آنگاه که در صور دمیده می‌شود شفیعانش دشمن او باشند.

 

📚منبع
مقتل مقرم، حضرت فاطمه(س) در قیامت، ص ۱۰۷
(۱) مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲، ص ۹۱
(۲) معالم الزلفی، علامه بحرانی، ص ۲۳۳، باب ۱۰۲
(۳) عقاب الاعمال، شیخ صدوق، ص ۱۰

 

 

روضه‌خوانی حضرت زهرا علیها سلام برای حضرت سیدالشهداء در محشر

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللهُ عَلَیه و آله: «إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَاءَتْ فَاطِمَةُ عَلَیها سَلام فِي لُمَّةٍ مِنْ نِسَائِهَا فَيُقَالُ لَهَا ادْخُلِي الْجَنَّةَ فَتَقُولُ لَا أَدْخُلُ حَتَّى أَعْلَمَ مَا صُنِعَ بِوُلْدِي مِنْ بَعْدِي فَيُقَالُ لَهَا انْظُرِي فِي قَلْبِ الْقِيَامَةِ فَتَنْظُرُ إِلَى الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَائِماً لَيْسَ عَلَيْهِ رَأْسٌ فَتَصْرُخُ صَرْخَةً فَأَصْرَخَ لِصُرَاخِهَا وَ تَصْرُخُ الْمَلَائِكَةُ لِصُرَاخِنَا فَيَغْضَبُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَنَا عِنْدَ ذَلِكَ فَيَأْمُرُ نَاراً يُقَالُ لَهَا هَبْهَبُ قَدْ أَوْقَدَ عَلَيْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّى اسْوَدَّتْ لَا يَدْخُلُهَا رَوْحٌ أَبَداً وَ لَا يَخْرُجُ مِنْهَا غَمٌّ أَبَداً.»

فَيُقَالُ الْتَقِطِي قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ عَلَیه السَّلام فَتَلْتَقِطُهُمْ فَإِذَا صَارُوا فِي حَوْصَلَتِهَا صَهَلَتْ وَ صَهَلُوا بِهَا وَ شَهَقَتْ وَ شَهَقُوا بِهَا وَ زَفَرَتْ وَ زَفَرُوا بِهَا فَيَنْطِقُونَ بِأَلْسِنَةٍ ذَلْقَةٍ طَلْقَةٍ يَا رَبَّنَا لِمَ أَوْجَبْتَ لَنَا النَّارَ قَبْلَ عَبَدَةِ الْأَوْثَانِ فَيَأْتِيهِمُ الْجَوَابُ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَّ مَنْ عَلِمَ لَيْسَ كَمَنْ لَمْ يَعْلَمْ.

از پيامبر صلی‌ الله‌ علیه‌ و ‌آله نقل است که فرمودند: «در روز قيامت فاطمه عليهاالسلام در ميان جمعی از زنان وارد محشر می‌شود. به ايشان عرضه می‌شود، وارد بهشت شوید.»
می‌فرمايد: «داخل نمی‌شوم تا بدانم بعد از من با فرزندم چه کردند.»
پس به او می‌گويند: «به ميان محشر نگاه کن.»

پس نگاه می‌کند به حسين علیه‌السلام که ايستاده درحالی‌که سر در بدن ندارد و فرياد می‌کشد. من نيز با فرياد و شيون او فرياد می‌کشم و ملائکه با او شيون می‌کنند. (در روايتی آمده که ناله می‌کند: ای پسرم! ای ميوۀ قلبم).
در آن لحظه خداوند غضب می‌کند. پس به آتشی -که آن را «هب هب» می‌خوانند و هزار سال افروخته شده تا سياه شده و روحی داخل آن نشده و از آن خارج نشده است-دستور می‌دهد که قاتلان حسين علیه السلام را دربرگيرد. پس آن‌ها را برمی‌گيرد.

هنگامی که آن‌ها را بر می‌چيند فرياد می‌کشد و آنان فرياد می‌کشند؛ ناله می‌زند و آن‌ها می‌نالند؛ بر افروخته می‌شود و آن‌ها برافروخته می‌شوند.
سپس با زبان گويا به سخن می‌آيند: پروردگارا! چرا آتش را قبل از بت پرستان بر ما واجب کردی؟
پس جواب از جانب خداوند عز و جل می‌آيد: «کسی که علم دارد و آگاه است مانند کسی نيست که نمی‌داند.»

 

📚منبع
الملهوف، ابن طاووس، صفحه ٢٨
فاطمیه مأثور، حجةالاسلام شیخ محسن حنیفی، صفحه ۱۵۷