فضائل حضرت علی اکبر(ع)
فضائل حضرت علی اکبر(ع)
شجاعت وصف ناپذیر علی اکبر(ع)
بـه قدری از آن لشـکر کُشت که از کثرت کشته به فریاد آمدند و روایت شده علی اکبر با آن که تـشنه بـود، ۱۲۰ نـفر را کشت، آن گاه نزد پدر بازگشت، درحالی که جراحات زیادی برداشته بود.
📚منبع
بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج ۴۳، ص ۱۴۰۳
عزت نفس علی اکبر(ع)
مردی از شامیان، علی اکبر، فرزند حسین(ع) را که مادرش آمنه، دختر ابو مُرّة بن عُروة بن مسعود ثقفی بـود و مـادر آمـنه نیز دختر ابوسفیان بن حَرب (جد یزید) بود، فراخواند و گـفت: تـو بـا امیرمؤمنان (یزید)، خویشاوندی داری و به او نزدیکی. اگر بخواهی، ما به تو امان می‌دهیم و بـه هـرکجا که دوست داشتی برو! علی اکبر گفت:
«بدان که به خدا سوگند رعایتِ خـویشاوندی پیـامبر خـدا(ص)، لازم تر از رعایت خویشاوندی ابوسفیان است.»
سپس به او هجوم بُرد و چنین سرود: «من علی، پسـر حـسین بن علی‌ام. به خانه خدا سوگند که ما به پیامبر(ص) نزدیک تریم.»
📚منبع
الأمـالی، شیخ صدوق، ص ۱۶۲
بصیرت دینی علی اکبر(ع)
هنگامی که کاروان امام حسین(ع) به منزلگاهی به نام «ثعلبیه» رسید، در آن جا امام حسین(ع) درحالی که سر بر روی زانو نهاده بود، انـدکی بـه خواب رفت و وقتی بیدار شد، فرمود:
«شنیدم هاتفی می‌گوید: شما می‌شتابید و مرگ، شما را به سوی بـهشت مـی‌شتاباند.»
در این هـنگام حضرت علی اکبر(ع) سؤالی بسیار تأمل برانگیز پرسید:
«پدر جان! آیا ما بر حـق نیستیم؟»
حضرت(ع) پاسخ داد:
«آری پسـرم! بـه آن خـدایی که بازگشت بندگان به سوی اوست، ما در راه حقّ و عدالت و در اندیشه نجات و آزادی مردم و زنده ساختن حقوق پایمال شده آنان و شـرایط و روابـط آزادمنشانه و خداپسندانه هستیم و برای خدا این رنج‌ها را به جان می‌خریم.»
حضرت علی اکبر(ع) پرسـید:
«در این صورت پس چه باک از مرگ پرافتخار و شهادت در راه خدا؟!»
📚منبع
بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج ۴۴، ص ۳۶۷
علی اکبر(ع) شبیه‌ترین مـردم به پیامبر
در روایتی دیگر چنین نقل شده است که حضرت علی اکبر(ع) پس از عبدالله بن مـسلم بـن عـقیل به مبارزه پرداخت و سپس امام حسین(ع) گـریست و فـرمود:
«خداوندا! تو بر این قوم شاهد باش که اکنون پسر پیامبرت و شبیه‌ترین مـردم به او از جهت چهره و سیما و از جهت روش و منهاج و خوی و اخلاق به پیکار با آنان رفته است.»
📚منبع
الأمـالی، شیخ صدوق، ص ۱۶۲
سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج ۳، ص ۳۲۶
علی اکبر(ع) شبیه‌ترین فرد به اخلاق نبوی
درباره شخصيت علی اكبر علیه‌السلام گفته شده كه وی جوانی خوش‌چهره، زيبا، خوش‌زبان و دلير بود و از جهت سيرت و خلق و خوی و شباهت رخسار، شبيه‌ترين مردم به پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله بود و شجاعت و رزمندگی را از جدش علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام به ارث برده و جامع كمالات، محامد و محاسن بود.
📚منبع
منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، ج ۱، ص ۳۷۳
صفات حضرت علی اکبر(ع)
حضرت علی اكبر عليه‌السلام دارای صفات جلال و جمال و ملكات نيكو بود، و به عالم ملكوت وصل بود.
دو حديث از مرحوم سيد بن طاووس و شيخ مفيد در طی طريق كربلا نقل كرديم كه به پدر بزرگوارش گفت:
«أوَ لَسْنا عَلَي الْحَقِّ؛ آيا ما بر حق نيستيم؟»
حضرت فرمودند:
«بلی.»
گفت:
«اِذاً لا نُبالي بِالْمَوْتِ؛ حال كه چنين است از مرگ باكی نداريم.»
📚منبع
لهوف، سید بن طاووس، ص ۷۰
علی اکبر(ع) شجاعت را از علی مرتضی(ع)به ارث برده بود
علامه مجلسی نقل می‌كند:
آن حضرت به هر جانب روی می‌آورد گروهی را به خاک هلاكت می‌افكند، «فَلَمْ يَزَلْ يُقاتِلُ حَتِّي ضَجَّ النَّاسُ مِنْ كَثْرَةِ مَنْ قَتَلَ مِنْهُم. وَ رُوِيَ اَنَّهُ قَتَلَ عَلي عَطَشِهِ مَأةً وَ عِشْرينَ رَجُلاً ثُمَّ رَجَعَ اِلي اَبيهِ … فَلَمْ يَزَلْ يُقاتِلُ حَتَّي قَتَلَ تَمامَ الْمَأتَيْنِ …»
به قدری از آن لشكر كُشت كه از كثرت كشته به شيون آمدند و روايت شده علی اكبر عليه‌السلام با آن كه تشنه بود ۱۲۰ نفر را به درک واصل كرد، آن گاه نزد پدر بازگشت … دوباره به ميدان آمد و آن قدر جنگيد تا كشته‌ها به دويست نفر رسيد.
📚منبع
بحارالانوار، علامه مجلسی، ص ۴۳
تربيت علی اکبر(ع) در دامان عمويش امام مجتبی(ع) و پدرش سيدالشهداء(ع)
در كافی و فقيه و تهذيب در زيارتی از حضرت صادق عليه‌السلام روايت شده كه كنار قبر فرزند آن حضرت عليّ بن الحسين عليهم السلام كه نزد پای پدر مدفون است می‌روی و می‌گويی:
«اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ أمِيرِالْمُؤمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ.»
«سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، سلام بر تو ای فرزند اميرالمؤمنين، سلام بر تو ای فرزند حسن و حسين.»
شيخ صدوق رحمةالله عليه بعد از نقل اين زيارت می‌فرمايد:
اين أصحّ زيارات نزد من است.
گفته‌اند: برای اين فرزند امام حسن عليه‌السلام گفته شده كه چون امام مجتبی عليه‌السلام مربی و معلّم حضرت علی اكبر عليه‌السلام بوده است و در حديث آمده:
«اِنَّما الْآباءُ ثَلاثَةٌ: مَنْ وَلَّدَكَ وَ مَنْ عَلَّمَكَ وَ مَنْ زَوَّجَكَ.»
«پدر سه گونه است؛ آنكه تو را به دنيا آورد و كسی كه تو را تعليم نموده و ديگر پدر زن.»
محدّث قمی می‌نويسد:
در اين مدّتی كه آن حضرت در دنيا بود، عمر شريف خود را صرف عبادت و زهادت و اطعام مساكين و اكرام مسافرين و سعه‌ی در اخلاق و توسعه در ارزاق فرموده به حدی كه در مدحش گفته شده:
«لَمْ تَرَ عَيْنٌ نَظَرَتْ مِثْلَهُ مِنْ مُحْتَفٍ يَمْشِي وَ لا ناعِلٍ.»
«هيچ ديده‌ای مانند او نديده است، نه كسی كه پابرهنه راه می‌رود و نه كفش پوشيده.»
و در زيارتش خوانده می‌شود:
«اَلسَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ الشَّهِيدُ الْمُكَرَّمُ وَ السَّيِّدُ الْمُقَدَّمُ الَّذِي عَاشَ سَعِيداً وَ مَاتَ شَهِيداً وَ ذَهَبَ فَقِيداً فَلَمْ تَتَمَتَّعْ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا بِالْعَمَلِ الصَّالِحِ وَ لَمْ تَتَشَاغَلْ إِلَّا بِالْمَتْجَرِ الرَّابِحِ.»
«چگونه چنين نباشد آن جوانی كه اشبه مردم به رسول الله صلی الله عليه و آله و سلم بود و آداب را از دو سيّد جوانان اهل بهشت اخذ نموده.»
چنانكه عبارت زيارت مرويّه معتبره آن حضرت: «اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ» دلالت بر اين مطلب دارد.»
📚منبع
منتهی الامال، شیخ عباس قمی، ج ۱، ص ۳۷۵