فضیلت شب نیمه شعبان
فضیلت شب نیمه شعبان
کسی که از خیر شب نیمه شعبان شود محروم شود، از خیر بزرگی محروم شده است
از اعمال مهم شب نیمه شعبان، عمل به حدیثی است که در کتاب اقبال روایت شده:
رسول اکرم(ص) فرمودند:
«شب نیمه شعبان در خواب بودم که جبرئیل آمد و گفت: محمد! چرا در این شب خوابیده‌ای؟»
گفتم: «جبرئیل! مگر چه شبی است؟»
گفت: «شب نیمه شعبان است. محمد! برخیز.»
آنگاه مرا بلند کرده و به بقیع برد، سپس گفت:
«سرت را بلند کن زیرا این شبی‌است که درهای آسمان در آن باز می‌شود؛ درهای رحمت، در رضوان، در مغفرت در فضل، در توبه در نعمت، در جود و در احسان. و خداوند به عدد موها و پشم‌های گاو و گوسفند- مردم را از آتش جهنم- آزاد می‌کند. زمان مرگ را در آن ثبت کرده و به‌مدت یک سال روزی‌ها را تقسیم می‌کند؛ و هر چه را که در تمام سال اتفاق می‌افتد فرو می‌فرستد.»
«محمد! کسی که این شب را با گفتن “الله اکبر”،”سبحان الله”و “لا اله الا الله”و دعا و نماز و قرآن خواندن و انجام اعمال مستحب و استغفار کردن زنده نگه‌دارد بهشت منزل و استراحتگاه او خواهد بود و گناهان گذشته و آینده‌اش بخشیده می‌شود.»
«محمد! کسی که در این شب صد رکعت نماز به جا آورد و در هر رکعت “فاتحه الکتاب” را یک بار و “قل هو الله احد”را ده بار بخواند و بعد از فراغ از نماز، ده بار “ایةالکرسی” و ده بار “فاتحةالکتاب”خوانده و صدبار “سبحان الله” بگوید، خداوند صد گناه کبیره که باعث هلاکت و ورود او در آتش می‌باشند را، می‌بخشد.»
«و در مقابل هر سوره و تسبیحی کاخی در بهشت به او عنایت می‌کند؛ و توانایی شفاعت صد نفر از بستگانش را به او داده و او را در ثواب شهدا شریک می‌کند و آنچه به روزه‌داران این ماه و عبادت‌کنندگان این شب می‌دهد، به او نیز عنایت می‌کند؛ بدون اینکه پاداش آنان را کم کند. پس این شب را زنده بدار و شب زنده‌داری و نزدیکی به خدا، یا عمل در این شب، را به امتت دستور بده؛ زیرا شب شریفی است.»
«در حالی نزدت آمدم که تمام فرشته‌ها در آسمان پاهایشان را جفت کرده‌اند؛ عده‌ای تسبیح می‌کنند، عده‌ای در رکوع، عده‌ای در سجود و گروهی ذکر می‌گویند. شبی است که کسی دعا نمی‌کند مگر این که مستجاب می‌شود؛ کسی چیزی نمی‌خواهد مگر این که به او داده می‌شود؛ کسی درخواست مغفرت و بخشش نمی‌کند ،مگر اینکه بخشیده می‌شود. کسی توبه نمی‌کند مگر این که توبه‌اش پذیرفته می‌شود.»
«کسی که از خیر این شب محروم شود ،از خیر بزرگی محروم شده است.»
📚منبع
المراقبات. آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی(ره)
فضیلت عجیب زیارت امام حسین(ع) در شب نیمهٔ شعبان
يونس بن يعقوب گوید:
حضرت امام صادق عليه‌السّلام فرمودند: «اى يونس، در شب نيمه شعبان، خداوند متعال گناهان گذشته و آينده هر مؤمنى كه قبر حضرت امام حسين عليه‌السّلام را در آن شب زيارت كند مى‌آمرزد و به ايشان گفته مى‌شود: شروع به انجام عمل كنيد. (یعنی همه گناهانتان بخشیده شد)»
یونس گوید محضر مباركش عرض كردم: اين همه عنايت و لطف براى كسى است كه امام حسين عليه‌السّلام را در شب نيمه شعبان زيارت كند؟ حضرت فرمودند:
«اى يونس، اگر مردم را خبر دهم به فضيلتى كه در زيارت اين شب است قطعاً مردان بر چوب سوار شده و خود را به سر قبر مطهّرش می‌رسانند.»
📚منبع
کامل الزیارات، ابن قولویه، باب ۷۲، حدیث ۱۰
عبادت در شب نیمه شعبان
رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود:
«مَن أحيا لَيلةَ العِيدِ و لَيلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ، لَم يَمُتْ قَلبُهُ يَومَ تَموتُ القُلوبُ.»
«هرکس شب عید و شب نیمه شعبان را با عبادت زنده بدارد، روزی که قلب‌ها همه بمیرند، قلب او نخواهد مرد.»
📚منبع
وسائل الشیعه، حرعاملی، ج۷، ص ۴۷۸
شب نیمه شعبان، شبی برای خاندان پیامبر(ص)
از امام صادق(ع) روایت شده است که پدر بزرگوارش (در پاسخ کسی که از فضیلت شب نیمۀ شعبان پرسیده بود) فرمود:
این شب، برترین شب‌ها پس از شب قدر است. خداوند سبحانه و تعالی در این شب، فضلش را بر بندگان جاری می‌سازد و از منت خویش، گناهان آنان را می‌بخشد. پس بکوشید در این شب به خداوند سبحانه و تعالی نزدیک شوید. همانا این شب، شبی است که خداوند سبحانه و تعالی به وجود خود سوگند خورده‌است که در آن، درخواست کننده‌ای را (تا آنگاه که درخواست گناه نداشته باشد) از درگاه خود نراند.
این شب، شبی است که خداوند سبحانه و تعالی آن‌را برای ما خاندان قرار داده است؛ همچنان‌که شب قدر را برای پیامبر(ص) قرار داده است؛ پس بر دعا و ثنای خداوند تعالی بکوشید، که هرکس در این شب صد بار او را تسبیح گوید، و صد بار حمد الهی را بر زبان جاری سازد و صد بار زبان به تکبیر گشاید و صد بار بگوید: «لا اله الا الله»، خداوند سبحانه و تعالی از سر فضل و احسانی که بر بندگان دارد، همۀ گناهان او را بیامرزد و درخواست‌های دنیایی و آخرتی او را برآورده سازد.
چه درخواست‌هایی که بر خداوند سبحانه و تعالی اظهار کرده و چه درخواست‌هایی که اظهار نکرده و خداوند سبحانه و تعالی با علم خود بر آن‌ها آگاه است.
📚منبع
بحارالانوار، علامه مجلسی، ،ج ۹۴، ص ۸۵
الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، سیوطی، ج۶، ص۲۷