بعثت پیامبر اکرم(ص)1
توصیف مبعث توسط امام حسن عسکری(ع)
امام حسن عسكرى عليه‌السّلام در توصيف بعثت نبى اكرم صلّى الله عليه و آله بود می‌فرماید:
«…تا اين كه به چهل سالگى رسيد و خداوند قلب كريمش را بهترين و والاترين و خاشع‌ترين و مطيع‌ترين قلب‌ها يافت. پس به درهاى آسمان اجازه داد و آنها باز شدند و به ملائكه اجازه داد و آنها نازل شدند و در اين حال محمد صلّى الله عليه و آله به آنها مى‌نگريست.»
«پس رحمت از طرف عرش بر وى نازل شد و او به روح الامين، جبرئيل- طاووس ملائكه- نگاه مى‌كرد، جبرئيل نزد او فرود آمد و دستش را گرفت و تكان داد و گفت: اى محمد! بخوان
محمد فرمود: چه چيزى را بخوانم؟ گفت: اى محمد!اِقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذي خَلَقَ * خَلَقَ الْاِنسانَ مِنْ عَلَقَ * اِقْرَا وَ رَبُّكَ الْاَكْرَمُ * اَلَّذي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ…»
«(قرآن را) به نام پروردگارت- كه هستى را آفريد- بخوان همو كه انسان را از خون بسته آفريد. بخوان كه پروردگارت از همه ارجمندتر است. همو كه با قلم تعليم داد و آن چه را كه انسان نمى‌دانست به او آموخت.»
«سپس آنچه را كه مى‌بايست بر او نازل كرد و خودش به سوى پروردگارش بالا رفت.
محمد صلّى الله عليه و آله از كوه پايين آمد در حالى كه عظمت خداوند و جلالت ابّهت الهى او را مدهوش خود كرده بود و به تب و لرز دچار شده بود. چيزى كه اضطرابش را بيشتر مى‌كرد، اين بود كه مى‌ترسيد، قريشيان او را تكذيب كرده و او را به ديوانگى نسبت دهند.»
«در حالى كه او عاقل‌ترين مردم و گرامى‌ترين آنان بود و مبغوض‌ترين چيزها در نظر او شياطين و اعمال ديوانگان بود؛ بنابراين، خداوند اراده كرد كه قلبش را مملو از شجاعت نمايد و به او فراخى دل عنايت فرمايد. براى همين از كنار هر سنگ و درختى كه ردّ مى‌شد، مى‌شنيد كه مى‌گفتند»:
«السّلام عليك يا رسول الله.»
📚منبع
تاريخ تحقيقى اسلام( موسوعة التاريخ الاسلامى)، یوسفی غروی، ج۱، ص ۳۱۶
بحار الانوار، علامه مجلسی، ج ۱۸، ص ۲۰۶
روایتی از مبعث حضرت رسول(ص)
در روايتی، جبرئيل امين با هفتاد هزار فرشته و ميكائيل با هفتاد هزار فرشته فرود آمدند و برای آن حضرت، كرسی عزت و كرامت آوردند و تاج نبوت و رسالت را بر سر آن بزرگوار گذاشتند و لوای حمد را به دستش داده و گفتند: «بر فراز اين كرسی برو و خدايت را سپاس گو.»
به روايت ديگر آن كرسی از ياقوت سرخ و پايه‌ای از آن از زبرجد و پايه‌ای از مرواريد بود و چون فرشتگان به سوی آسمان صعود كردند، آن حضرت از كوه حرا پايين آمد و انوار جلال او را فراگرفته بود، بطوری‌كه كسی توان نظر كردن به چهره مباركش را نداشت و بر هر درخت گياه و سنگی كه می‌گذشت، وی را سجده می‌كردند و با زبان فصيح می‌گفتند:
«السلام عليك يا نبی‌الله؛ السلام عليك يا رسول‌الله.»
همين كه وارد خانه شد از نور چهره مباركش خانه خديجه كبری سلام الله علیها منور شد و آن بانوی پرهيزكار پرسيد:
«ای محمد! اين چه نوری است كه در تو مشاهده می‌كنم؟»
حضرت فرمود: «اين نور پيامبری است. بگو لا اله الله، محمد رسول‌الله.»
خديجه گفت: «من سال‌هاست كه پيامبری تو را می‌دانم و هم اكنون نيز شهادت می‌دهم كه خدایی جز خداوند يكتا نيست و تو رسول و پيامبر خدایی.»
بدين گونه خديجه نخستين كسی بود كه به همسرش حضرت محمد صلی الله علیه و آله ايمان آورد.(۱)
از ميان مردان نيز امام علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام، به محض ديدن چهره نورانی پيامبر صلی الله علیه و آله به وی ايمان آورد و شهادتين را بر زبان جاری كرد. از آن پس پيامبر صلی الله علیه و آله در كنار خانه خدا نماز می‌گذارد و خديجه سلام الله علیها و علی علیه‌السلام بر او اقتدا می‌كردند و نماز می‌خواندند. (۲)
اين سه نفر، با جان و مال و هستی خويش اسلام را پرورانده و فراگير نمودند.
📚منبع
(۱) منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، ج ۱، ص ۴۷
(۲)فرازهایی از تاريخ پيامبر اسلام صلی الله علیه و آله، آیت‌الله سبحانی، ص ۹۵
مبعث در روایات اهل سنت
به روایت اهل سنت آن حضرت صلی الله علیه و سلم روز دوشنبه هفدهم یا هجدهم یا نوزدهم ماه مبارک رمضان، به پیامبری مبعوث گردیده‌اند.
اما اجماع شیعه بر آن است که مبعث آن حضرت در روز بيست و هفتم ماه رجب صورت گرفت.
مرحوم كلينى با سند خود از امام صادق علیه‌السلام روايت كرده است كه فرمود: «روزه بيست و هفتم رجب را فراموش نكن، زيرا آن روزى است كه محمد به نبوّت گماشته شده است.»
شيخ صدوق و شیخ طوسى هم این را روايت كرده‌اند و نیز روایات دیگری که دال بر این موضوع است از سایر ائمه یا صحابیان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است.
📚منبع
تاريخ تحقيقى اسلام (موسوعة التاريخ الاسلامى)، یوسفی غروی، ج ۱، ص ۳۱۵
