امام باقر(ع)
امام باقر(ع)
شیعه واقعی از منظر امام باقر علیه‌السلام
ابواسماعیل گوید: به امام باقر علیه‌السلام عرض کردم فدایت شوم شیعه در محیطی که ما زندگی می‌کنیم بسیار زیاد است.
امام علیه‌السلام فرمود: «آیا توانگر به فقیر توجه دارد؟ آیا نیکوکار از خطا کار در می‌گذرد؟ و آیا نسبت به یکدیگر همکاری و برادری دارند؟»
عرض کردم: نه!
حضرت فرمود: «آنها شیعه نیستند شیعه کسی است که این کارها را انجام دهد.»
📚منبع
اصول کافی، کلینی، حق المؤمن علی اخیه، ج ۱۱
طریقه پاک شدن مومن از گناهانش در دنیا
ابو الجارود گويد: امام باقر از پدرانش از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله روايت مى‌كند كه فرمود:
«مؤمن هر گاه مرتكب گناه شود به فقر و تهيدستى گرفتار مىگردد و اگر اين فقر و نادارى گناهان او را پاك نكرد مبتلا به بيمارى مى‌شود تا گناهانش پاك گردد و اگر پاك نگرديد گرفتار ظلم سلطان و حاكم مى‌شود.»
«اگر اين هم گناهان او را از بين نبرد هنگام مرگ و بيرون شدن جانش از بدن گرفتارى و مشقت براى او پيش مىآيد، و اين مصائب براى اين است كه وى با پاك شدن از گناهان در محضر خداوند قرار گيرد و گناهى نداشته باشد و بعد وارد بهشت گردد.
امّا كافر و منافق در هنگام مرگ جانشان به آسانى بيرون مىگردد تا هنگامى كه در محضر عدل پروردگار حاضر مىشوند، حسناتى در نامه اعمال آنها نباشد تا ادعائى بنمايند، و بعد دستور مى‌رسد كه آنها را بطرف دوزخ هدايت كنيد.»
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله فرمودند: «هر چه ايمان بنده‌اى بيشتر گردد مصيبت و گرفتاری‌هاى او هم زياد مىگردد و زندگى بر او تنگ مى‌شود.»
📚منبع
ايمان و كفر، علامه مجلسى،ترجمه عزيز الله عطاردى، ج۱، ص۱۲۴
خوشا به حال کسانی که بر امر ما ثابت باشند
جابر جعفی از امام باقر علیه‌السلام نقل نموده که فرمود:
«زمانی بر مردم خواهد آمد که در آن زمان، امامشان غایب خواهد شد؛ پس خوشا به حال کسانی که بر امر ما ثابت باشند؛ همانا کم ترین پاداش ایشان، آن است که خداوند خطاب به آنان می‌فرماید: بندگان من! به سرّ من ایمان آوردید و غیبت حجت مرا تصدیق نمودید؛ پس به بهترین پاداش از سوی من بر شما بشارت باد! بندگان من شمایید.»
«از شما می‌پذیرم و شما را عفو می‌نمایم و به وسیله شما، رحمت و باران را بر بندگانم نازل می‌کنم و برای شما است که از بندگان بلا و عذاب را دور می‌کنم.»
📚منبع
کمال الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، ج ۱، ص ۳۳۰
هیچ یک از اعمال شما از ما مخفی نیست
ابوبصير گفت: امام به مردى از اهل افريقا گفت: «راشد چطور است؟» آن مرد پاسخ داد: خوب، سلام به شما رسانده.
امام فرمودند: «خدا رحمتش كند.» عرض كرد: مگر مرد؟ فرمود: «آرى.» پرسيد: كى؟
پاسخ داد: «دو روز پس از حركت تو.» گفت: عجب نه مرضى داشت و نه مبتلا به دردى بود.
فرمود: «هر كس می‌ميرد يا به مرضى دچار مى‌شود و يا علتى دارد.»
من عرض كردم آن مرد كه بود؟ فرمود: «يكى از دوستان و علاقمندان به ما.»
سپس فرمود: «شما خيال می‌كنيد كسى نيست متوجه شما باشد و سخن شما را بشنود؟»
«بد خيالى كرده‌ايد. به خدا قسم هيچ يک از اعمال شما مخفى از ما نيست. بدانيد ما هميشه متوجه شما هستيم، سعى كنيد خود را عادت دهيد به كار خوب تا به همين امتياز شناخته شويد. من فرزندان خود و شيعيانم را به اين كار سفارش می‌كنم.»
خرايج حلبى از حضرت صادق(ع)نقل كرد: مردم خدمت حضرت باقر(ع) رسيده و پرسيدند امتيازات امام چيست؟ فرمود: «بسيار بزرگ است. هر وقت خدمت امام رسيديد به او احترام كنيد او را بزرگ بداريد و ايمان داشته باشيد به آنچه می‌گويد بر او لازم است كه شما را هدايت كند.»
«يكى از امتيازات او اينست كه هر كدام خدمتش برسيد از جلال و هيبتش نمی‌توانيد در چشم او خيره شويد زيرا پيامبر(ص) نيز همين طور بود امام هم مثل اوست.» پرسيد: شيعيان خود را می‌شناسد؟ فرمود: «آرى، وقتى آنها را ببيند.»
عرض كردند: ما شيعه شما هستيم؟ فرمود: «آرى همه شما.»
عرض كردند علامت آن چيست؟ فرمود: «می‌خواهيد اسامى خودتان و پدران و قبيله‌تان را بگويم؟» تقاضا كردند بفرمایيد.
به آنها فرمود گفتند صحيح است.
فرمود: «می خواهيد بگويم چه می‌خواستيد بپرسيد؟ قصد داشتيد در مورد آيه «كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ» سؤال كنيد.»
«فرمود آن درخت پاک ما هستيم به هریک از شيعيان كه بخواهيم از علم خود می‌دهيم. آنگاه فرمود قانع شديد؟»
عرض كردند آقا ما به كمتر از اين هم قانع بوديم.
📚منبع
خرائج، قطب الدین راوندی، ص ۲۲۹