شرح دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان
شرح دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان
دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان
اللهمّ اجْعَلْني فيهِ محبّاً لأوْليائِكَ و مُعادياً لأعْدائِكَ مُسْتَنّاً بِسُنَّةِ خاتَمِ أنْبيائِكَ يا عاصِمَ قُلوبِ النّبييّن.
خداوندا مرا در اين روز دوست‌دار دوستانت ودشمن دشمنانت و پيرو سنت آخرين پيامبرت قرار بده ، ای عصمت‌بخش دل‌های پيغمبران.
شرح دعای روز بیست و پنجم
يكی از موضوعات مهم دينی كه در قرآن كريم و روايات معصومين(ع) به آن سفارش شده موضوع دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خداست. قرآن كريم در آيات زيادی به اين مهم اشاره كرده‌است كه مؤمنين بايد از دوستی كفار بپرهيزند. قرآن در اين‌باره می‌فرمايد: «لا يَتَّخِذِ المؤمِنونَ الْكافِرينَ اَوْلياءَ مِنْ دُونِ المؤمنين؛ مؤمنان نبايد كافرين را بجای اهل ايمان به دوستی بگيرند.» (سوره مبارکه آل عمران، آيه 28)
اين مضمون در آيات ديگری نيز به کار رفته‌است تا جايی که خداوند دوستی با اهل شرك و كفر را ناشی از عدم ايمان به خدا و رسول(ص) می‌داند. قرآن می‌فرمايد: «وَلَوْ كانُوا يُؤْمِنونَ بِاللهِ وَ النّبيِّ وَ ما اُنْزِلَ اِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُم اَوْلِياءَ ولكنَّ كَثيراً مِنْهُم فاسِقونَ؛ اگر به خدا و پيامبر و آنچه بر او نازل شده ايمان می‌آوردند، كفار و مشركان را سرپرست و دوست نمی‌گرفتند، ولی بسياری از آنان فاسق‌اند.» (سوره مبارکه مائده، آيه 81)
آری، قرآن اين‌گونه دوستی را مايه فسق می‌داند و ما را از دوستی با غيراهل ايمان بر حذر می‌دارد.
از طرفی در آيات ديگر از قرآن نيز اهل ايمان دوست و يار يكديگر معرفی شده‌اند كه می‌توان از اين جملات خبری، معنای دستوری را استنباط كرد. يعنی در خصوص آيه «وَالمُؤمِنونَ وَ المُؤمِناتُ بَعْضُهُم اَوْلياءُ بَعْضٍ؛ مردان و زنان با ايمان دوست و يار يكديگر هستند.» (سوره مبارکه توبه، آيه 71)
علمای قرآن می‌گويند اين جملات «خبر در مقام انشا» است يعنی اگرچه جمله خبری‌است ولی معنای انشائی و دستوری می‌دهد؛ يعنی بايد اهل ايمان با يكديگر دوست و يار باشند. همچنين است دشمنی با دشمنان خدا که در آيات قرآن بدان اشاره شده‌است. برای مثال می‌فرمايد: «قاتِلو الَذينَ لا يُؤمِنونَ بِاللهِ و لا بِاليومِ الاخر؛ با آنان كه به خدا و به روز قيامت ايمان نمی‌آورند جنگ كنيد.» (سوره مبارکه توبه، آيه 29)
البته می‌دانيم که صِرفِ ايمان نياوردن دليل جنگ نمی‌شود، بلكه منظور قرآن كسانی‌است كه ايمان نياورده و با دين خدا دشمنی می‌كنند كه بايد با آن‌ها دشمنی و جنگ كرد. اين مطلب مهم يعنی دوستی با دوستان خدا و عداوت با دشمنان خدا در روايات و احاديث مأثوره نيز به چشم می‌خورد.
از امام صادق(ع) نقل‌است كه پيامبر خدا(ص) به اصحاب خود فرمودند: «كدام دستگيره ايمان محكم‌تر است؟» عرض كردند: خدا و پيامبر او بهتر می‌دانند. آنگاه يكی گفت: نماز، ديگری گفت: زكات و…
پيامبر خدا(ص) فرمودند: «هريك از اين‌ها كه گفتيد اهميت خود را دارد اما، آنچه من می‌خواهم نيست؛ بلكه محكم‌ترين دستگيره‌های ايمان، دوست داشتن برای خدا و دشمنی‌كردن بخاطر اوست و پيوند با دوستان خدا و بيزاری از دشمنان خدا. (بحار الانوار، ج 69، س242)
حضرت علی(ع) نيز در بيانی نورانی، غايت دوستی با هر گروهی را حشر با آنان معرفی و می‌فرمايد: «مبادا دشمنان خدا را دوست بداری، يا دوستی‌ات را نثار كسی جز دوستان خدا كنی كه هركس مردمی را دوست بدارد با آنان محشور شود.» (غرر الحکم، ح 2703)
رسول خدا(ص) اين دوستی و دشمنی بخاطر خدا را واجب و می‌فرمايد: «دوستی‌كردن بخاطر خدا يك واجب است و دشمنی‌ورزيدن بخاطر خدا نيز واجب.» (ميزان الحکمه، ج2،ص451)
همچنين ايشان در حديثی ديگر فرمودند: «دوستی مؤمن با مؤمن بخاطر خدا از بزرگترين شاخه‌های ايمان است. بدانيد كه هركس برای خدا دوست بدارد و برای خدا دشمنی ورزد و برای خدا عطا كند و بخاطر خدا دريغ نمايد، از برگزيدگان خداست.» (الکافی،ج2،ص125)
امام علی(ع) نيز در باره دوستی خدا فرمودند: «دوستی برای خدا استوارتر از پيوند خويشاوندی‌است.» (ميزان الحکمه، ح 3347)
شايان توجه است که در مبحث «دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا» بايد به بزرگترين مصاديق آن دقت كافی داشت. آری، بزرگترين دوستان خدا اهل بيت(ع) هستند يعنی «التّاميّنَ في مَحَبَّةِ الله» (زيارت جامعه کبيره) و دوستی با آنان دوستی با خود خدا محسوب می‌شود: چرا که مَنْ اَحَبَّكم فَقَدْ اَحَبَّ الله.»(همان) و بزرگترين دشمنان خدا هم، دشمنان اين خاندان هستند كه ما هم وظيفه دشمنی با آنان را داريم.
📚منبع
برگرفته از کتاب تا آسمان، دکتر حسین محمدی‌فام