روایات مناجاتی/8
روایات مناجاتی/8
ارزش چشم‌پوشی از حرام
شيخ صدوق از پدرش از سعد از احمد بن محمد از ابن محبوب از ابن ايوب از حضرت رضا عليه‌السلام از ابو جعفر عليه‌السلام نقل‌كرده كه حضرت فرمود: خداوند در يكى از وحىها در طور، به موسى فرمود:
«اى موسى، به قومت ابلاغ كن كه هيچ چيزى بندگانم را به من نزديك نمىكند مگر گريه از ترس من و هيچ‌كدام از عبادت‌ها در نزد من به اندازه چشم‌پوشى از حرام‌هاى من ارزش ندارد. در نزد من آن صفت از زهد بهتر است كه بوسيله آن از دنيا بىنياز شوند.»
📚منبع
الجواهر السنية فی الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، شیخ حر عاملی، ص ۱۲۴
برآوردن خواسته‌های بنده
شيخ عارف رجب حافظ برسى گفته: خداوند به داود عليه‌السلام فرمود:
«اى داود! قسم به عزت و جلالم، اگر همه اهل آسمان و زمين به من اميدوار باشند و از من بخواهند، من خواستههاى هر كدام از آنها را برآورده مى‌كنم. اگر چه آن خواسته‌ها به اندازه هفتاد برابر دنياى شما باشد و انجام اين كار براى من مانند اين‌است كه اگر هر كدام از شما سوزنى را به دريا فرو ببريد و آن را بيرون بياوريد. آيا آن كار چيزى را از آب كم مى‌كند؟!»
📚منبع
الجواهر السنية في الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، شیخ حر عاملی، ص ۱۹۵
به هر کس که بخواهم می‌دهم
از كتاب دعاى «محمد بن حسن صفار» از رسول اللَّه(صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) نقل شده كه فرمود: «دو نفر كه هر دو يك گونه عمل انجام دادهاند وارد بهشت مى‌شوند ولى يكى ديگرى را برتر از خود مى‌بيند. لذا مى‌گويد:
پروردگارا! من و او عملمان يكى بود. اين مقام برتر او در برابر چيست؟ خداى تبارك و تعالى مى‌فرمايد: «او از من درخواست كرد ولى تو نخواستى.» آن‌گاه حضرت فرمود: «از خدا بخواهيد و زياد هم بخواهيد، چون در برابر ذات اقدس احديت چيزى بزرگ نيست.»
و نيز در همان كتاب آمده‌است كه رسول خدا(صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) فرمود: «از خدا بخواهيد تا او حكم كند، همانا خداوند متعال به يك سرى از بندگانش در مقابل اعمالشان بخشش دارد و به گروه ديگر در برابر درخواست صادقانه شان. سپس هر دو گروه را در بهشت جمع مى‌كند. گروه اول مىگويند: پروردگارا! ما اهل عمل بوديم، به ما عطا كردى اما اينها را به چه سبب؟»
«مى‌فرمايد: اينان بندگان من هستند، من اجر و پاداش شما را دادم و از آن چيزى كم نكردم، اما اينان از من درخواست كردند و من هم از فضل و رحمت فوق العاده خود به آنان دادم (بلكه) به هر كسى كه بخواهم مىدهم.»
📚منبع
عدةالداعی، ابن فهد حلی
خداوند کریم است
در روايت آمده‌است: «هرگز بنده مؤمنى به خداوند عزيز و جليل حسن ظن نشان نمىدهد مگر آنكه خداوند متعال با او بر اساس همان ظن و گمان نيكش رفتار نمايد. چون خداوند كريم است و شرم دارد از اين‌كه با گمان و اميد بندهاش مخالفت كند، بنابراين گمان‌تان را به خداوند نيك گردانيد و به سوى او ميل و رغبت نشان دهيد كه خودش مى‌فرمايد»:
«الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ (سوره فتح، آيه ۶)؛ (منافقين و مشركين) بر خدا گمان بد دارند و (بدين سبب) بدى برگردشان حلقه زد و خداوند نيز بر آنان خشم گرفت.»
📚منبع
عدةالداعی،ابن فهد حلی
حُبّ دنیا
از رسول خدا(صلّى اللَّه عليه و آله) نقل‌است كه فرمود:
«حضرت موسى(عليه‌السّلام) بر سر راهى، فردى از يارانش را ديد كه در سجده است (از آنجا رفت و) كارش را انجام داد و برگشت، ديد هنوز در سجده است، گفت: «اگر حاجت تو در دست من بود آن را برايت برآورده مىساختم.» خداوند عزيز و جليل به او وحى كرد كه: «اى موسى! اگر آن‌قدر سجده كند تا گردنش قطع شود، او را نخواهم پذيرفت مگر آنكه دست از كارهاى زشتش برداشته به چيزهايى كه من آن را دوست دارم، روى نمايد.»
در روايت ديگر آمده‌است:
«حضرت موسى(عليه‌السّلام) بر سر راهش مردى را ديد كه گريه مى‌كند، رفت و برگشت، ديد هنوز گريه مى‌كند، گفت: «خدايا بندهات از ترس تو است كه اشك مىريزد.» خداوند متعال فرمود: «اى موسى! اگر اين فرد آن‌قدر گريه كند تا مغز سرش به همراه اشك چشمش خارج شود تا وقتى كه دنيا را دوست دارد، او را نخواهم آمرزيد.»
📚منبع
عدةالداعی، ابن فهد حلی
خود را کوچک بشمار
در روايت آمده: «عابدى هفتاد سال خدا را بندگى كرد، روزها را روزه و شبها را به نماز مىايستاد، آن‌گاه حاجتى از خداوند متعال طلب نمود ولى روا نگرديد، رو به خود كرد و گفت: اشكال از خود تو است، چون اگر در تو خيرى مىبود، حاجتت روا مىشد. در اين هنگام خداوند متعال فرشتهاى براى او فرستاد و گفت: «اى فرزند آدم! اين يك لحظهاى كه خودت را كوچك شمردى، از تمامى عبادت‌هاى گذشتهات بهتر است.»
از امام باقر(عليه‌السّلام) روايت‌است كه فرمود: «خداوند متعال بر حضرت موسى(عليه‌السّلام) وحى فرستاد كه:
«آيا مىدانى چرا تو را براى سخن خود انتخاب كردم نه ديگران را؟» گفت: نه، اى پروردگار من!
فرمود: «اى موسى، من بندگانم را زير و رو كردم، ولى كسى را نيافتم كه در برابر من از تو خاضعتر باشد، چون تو هر گاه نماز مى‌گزارى، چهرهات را نيز بر خاك قرار مىدهى.»
در روايت ديگر آمده‌است كه: «من بندگانم را زير و رو كردم ولى كسى را نيافتم كه در برابر من از تو خاضعتر باشد، به همين خاطر دوست دارم كه از ميان مخلوقاتم، مقام تو را برتر گردانم.»
📚منبع
عدةالداعی، ابن فهد حلی
رساندن قرص نان به تو دشوار است؟
در وحى قديم آمده‌است كه: «اى آدمى‌زاده! من ابتدا كه تو را از خاك و سپس از نطفه آفريدم، برايم دشوار و سخت نبود، اما قرص نانى كه بخواهم به تو برسانم، براى من دشوار و گران تمام مىشود؟»
و نيز براى حضرت عيسى( عليه‌السّلام) اين گونه وحى فرستاد: «انزلنى من نفسك كهمّك و اجعل ذكرى لمعادك و تقرّب الىّ بالنّوافل و توكّل علىّ اكفك و لا تولّ غيرى فاخذ لك. يا عيسى اصبر على البلاء، و ارض بالقضاء، و كن لمسرّتى فيك، فانّ مسرّتى ان اطاع فلا اعصى. يا عيسى احى ذكرى بلسانك، و ليكن ودّى في قلبك.»
«توجه من به تو به اندازه همت تو است. براى روز بازگشت به ياد من باش. به وسيله نوافل و مستحبات، به من نزديك بشو. بر من توكل كن تا تو را كفايت كنم (و اموراتت را بر عهده بگيرم)، مبادا بر غير من تكيه كنى كه مؤاخذه خواهى شد. اى عيسى! در بلا، صبور و در قضاى الهى راضى باش. به دنبال جلب شادى من باش كه شادى من در اطاعت است و ترك معصيت. اى عيسى ذكر و ياد مرا با زبانت احيا كن و محبت مرا در قلبت نگهدار.»
📚منبع
عدةالداعی، ابن فهد حلی
مخازن بندگان خدا در روز قیامت
در خبر از پيامبر اكرم(صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) نقل شده‌است كه فرمود:
«روز قيامت براى بندگان خدا در برابر هر روز از ايام عمر، بيست و چهار مخزن به تعداد ساعات شبانه روز گشوده می‌شود، مخزنى را باز مى‌كنند مى‌بيند پر است از نور و سرور صاحبش، با ديدن چنين صحنهاى، خوشحال و شادمان مىشود به حدّى كه اگر شادى او را بين اهل جهنّم تقسيم كنند مات و مبهوت شده درد آتش را احساس نخواهند كرد، اين مخزن همان ساعتى است كه در آن پروردگارش را اطاعت كرده بود.»
«سپس مخزن ديگرى را مىگشايند، مى‌بيند تاريك است و گنديده و ترس آور، صاحبش با ديدن اين صحنه، آن‌قدر ترس و زارى او را فرا مى‌گيرد كه اگر آن را بر اهل بهشت قسمت كنند، نعمت‌هايش بر آنان ناخوش مىگردد، اين مخزن همان ساعتى است كه در آن معصيت و گناه مرتكب شده بود.»
«سپس مخزن سومى را باز مى‌كنند، مى‌بيند خالى است، نه او را مسرور مى‌كند و نه غمگين و اين همان ساعتى است كه وى در آن ساعت خوابيده يا به امور مباح دنيايى مشغول بوده‌است در اين‌جا او را تأسف و پشيمانى فرا مى‌گيرد كه چرا چنين لحظاتى را از دست داد در حالى‌كه مىتوانست آن را پر از حسناتى كند كه به وصف نيايند.»
و من هذا قوله تعالى: «ذلِكَ يَوْمُ التَّغابُنِ.»(سوره تغابن، آيه ۹)؛ و آيه شريفه قرآن نيز رساننده همين معناست، آنجا كه مى‌فرمايد: «آن روز، روز پشيمانى است.»
📚منبع
عدةالداعی، ابن فهد حلی
غریب، فردی‌است که مونسی مثل من ندارد
كسى‌كه خداوند متعال او را از ميان خلايق براى تكلّم با خود برگزيد، آن‌قدر لاغر بود كه آثار سبزى‌خوردن از پوست شكمش هويدا بود. وقتى از مصر به طرف شهر «مدين» خارج شد، پس از مدتى سبزى‌خوردن، از خداوند متعال، تقاضاى نان كرد كه قرآن كريم از قول آن حضرت مى‌فرمايد:«رَبِّ إِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ.(سوره قصص، آيه ۲۴)؛ پروردگارا! من به خيرى كه تو نازل فرمايى، محتاجم.»
در روايت آمده‌است كه: «روزى حضرت موسى(عليه‌السّلام) عرضه داشت: «پروردگارا! من گرسنهام.» خداوند متعال پاسخ داد: «من خبر دارم كه تو گرسنهاى.» گفت: «پروردگارا! براى من غذايى برسان.» فرمود: «هر وقت كه خواسته باشم.»
و از جمله چيزهايى كه براى آن حضرت وحى شد اين بود كه:
«اى موسى! فقير، كسى‌است كه كفيلى چون من ندارد.
مريض، آن‌است كه مانند من طبيب ندارد.
غريب، فردى‌است كه مثل من مونس ندارد.»
«اى موسى! به پارهاى از نان جو كه از تو رفع گرسنگى كند و خرقه‌اى كه خود را بدان بپوشانى، راضى باش. در مصيبت‌ها صبر كن، وقتى ديدى دنيا به سويت روى مىآورد، بگو: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ، اين عقوبتى است كه جلو افتاده و در دنيا به ما رسيده‌است و اگر ديدى دنيا پشت نموده، بگو: مرحبا! به شعار صالحين.»
«اى موسى! تعجب نكن از آنچه به فرعون داده شده، نعمت‌هايى كه او از آنها بهره مى‌گيرد، همه زيبائى زندگانى دنياست.»
📚منبع
عدةالداعی، ابن فهد حلی